Anouk van Vilsteren, pechvogel van PEC Zwolle Vrouwen

ZWOLLE – Oh, die blessures ook. Anouk van Vilsteren (18) wordt er een beetje moe van. Ze had net haar debuut in de basis gemaakt bij PEC Zwolle Vrouwen en alles ging goed met de verdedigster. Dinsdag raakte ze voor de derde keer in twee seizoenen tijd geblesseerd. Maar: ook deze keer komt ze er bovenop. TEKST: Maarten de Jong Zelf had ze het even voor aanvang van de training al geconstateerd. Dat het dinsdagmiddag nog fout zou gaan, is wel heel cru. “Ik ben nou eenmaal blessuregevoelig, dat is de pech”, vertelde Anouk van Vilsteren toen. Nog geen twee uur later probeerde ze een bal te blokken. Plots klapte haar enkel dubbel. Waarschijnlijk twee maanden toekijken, was de diagnose van de fysiotherapeut. Het is haast niet te geloven. Vorige week speelde ze nog met PEC Zwolle Vrouwen tegen FC Twente Vrouwen. Twee weken geleden had ze nog haar rentree gemaakt in competitieverband. En dat na zo’n vijf maanden blessureleed. Toen was haar hamstring de boosdoener. Vorig seizoen raakte ze geblesseerd aan haar scheenbeen, nu dus aan haar enkel. “Dit is een mentale tik”, treurt de voetbalster in gesprek met Voetbal Centraal. “Het wordt lastig om ook hier weer bovenop te komen.” Zichzelf etaleren in de afgelopen weken was een beetje lastig voor Van Vilsteren. Het ging de laatste weken niet echt fantastisch met PEC Zwolle Vrouwen. Eerst werd met 0-7 verloren van ADO Den Haag Vrouwen, toen was FC Twente Vrouwen met 6-2 te sterk. Dat zijn geen fraaie cijfers. “Het ging in die eerste wedstrijd wel redelijk”, vindt Van Vilsteren. “Al maakte ik wat foutjes die ik niet had mogen maken. Tegen FC Twente begon ik aardig, al ging het daarna wat minder. Dat heeft misschien met ritme te maken. Ik heb natuurlijk weinig gespeeld.” Het talent deed wel haar best. Als rechtsback haalde ze vaak de achterlijn. Bovendien vond ze het een prima idee om inworpen te nemen. Een beetje brutaal, zo leek het. Zelf kan Van Vilsteren wel lachen om dat woord. Er zit ook een kern van waarheid in, meent ze. “Ik laat me niet zomaar aan de kant zetten. Nee, ik ben niet de grootste, maar ben wel sterk geworden van wedstrijden tegen de jongens. Die hadden vaak een grote mond, dus moest ik daar iets tegenover zetten.” Ze weet nog goed hoe dat ging. In haar team van CSV ’28 waren de jongens erg aardig. Die van de tegenstander kenden geen genade. Maar zij ook niet. “Dat komt vooral door mijn periode in de B1”, vertelt Van Vilsteren. “Die jongens waren veel groter dan ik, dus ik moest soms flink de beuk er in gooien. Was niet erg, hoor. Als ik het fysiek niet kon winnen, deelde ik een beukie uit.” Het liefst lost ze een situatie voetballend op. Want ze is meer van het voetballen dan van het tegenhouden. Soms moet ze wel tegenhouden. Als haar team onder druk staat, bijvoorbeeld. Vrijdag speelt PEC Zwolle Vrouwen tegen Ajax Vrouwen. Normaal gesproken hebben de Amsterdammers veel de bal en moet de thuisploeg achteruit. Van Vilsteren had graag in het IJsseldelta Stadion geprobeerd de aanvallers van Ajax een moeilijke avond te bezorgen. Dat lukt nu dus niet. “Daar baal ik ontzettend van, maar ik hoop snel weer van de partij te zijn. Hopelijk nog dit seizoen. Ook deze tegenslag zal ik overwinnen.”