BodW: de schaamteloze honger van Kolbeinn Sightorsson

In de rubriek ‘Blik op de Week’ kijkt Voetbal Centraal terug op de afgelopen voetbalweek. Dit keer aandacht voor de honger van Kolbeinn Sigthórsson en het succes van Ronald Koeman in Engeland. Tekst: Nick de Jager Het was een week vol verrassingen. Philip Cocu was nota bene ‘boos’ na de nederlaag van PSV tegen Heerenveen, Feyenoord wist weer eens een keer een wedstrijd te winnen en maarliefst twee Ajax-spitsen beloonden zichzelf deze week met drie goals of meer in een wedstrijd. Hoewel de zes goals van Arek Milik slechts in een bekerduel tegen een amateurteam waren en daardoor niet meer aandacht dan een vermeldinkje verdient, scoorde Kolbeinn Sightórsson drie keer in de uitwedstrijd tegen NAC. De IJslander had na de wedstrijd wel een verklaring voor zijn plotselinge doelpuntenwoede: “Ik stond de laatste weken droog. Ik had honger.” Kolbeinn Sightórsson had honger. Het is een uitspraak die bij mij maar niet in het juiste keelgat terechtkomt. Wanneer een spits zegt dat hij honger heeft, denk je normaal aan spitsen als Zlatan Ibrahimovic of Luis Suarez, alhoewel je zelfs bij laatstgenoemde dat al anders zou kunnen interpreteren. Hoe dan ook, een spits die even vindt dat het tijd is voor een goaltje en dat dan ook gewoon even doet. Omdat hij er zin in heeft. Dan denk je niet aan Kolbeinn Sightórsson, die tot nu toe nooit meer dan tien goals in een seizoen voor een club die uiteindelijk landskampioen zou worden kon maken. Als onze IJslandse vriend honger heeft, moet hij lekker bij de plaatselijke McDonalds een Big Mac-menu met frietjes halen (als hij écht trek heeft, is zelfs een Euroknaller erbij een optie) en als hij een goal scoort, moet hij gewoon heel blij zijn dat hij de trainer die hem vertrouwen geeft niet teleurstelt en dat hij zijn positie in het team consolideert. Er zijn namelijk genoeg betere spitsen voor dit Ajax denkbaar. Alle hongerige Eredivisie-spitsen ten spijt, het doelpunt van de week viel toch echt in het buitenland. De maker had echter wel een geschiedenis in Nederland. Een fenomenale omhaal van voormalig Feyenoord-spits Graziano Pellè leverde niet alleen Southampton drie punten op tegen Queens Park Rangers (2-1), het zorgde ook voor wereldwijde erkenning voor de kwaliteiten van de Italiaanse glamourboy. Wie dat in 2011 na zijn vertrek bij AZ gedacht had, werd gegarandeerd compleet voor gek verklaard. Pellè, ooit door AZ na een goed jeugd-EK aangetrokken voor zes miljoen, kon de hoge verwachtingen bij zijn aankomst in Alkmaar nooit waarmaken en vertrok gedesillusioneerd terug naar Italië, waar hij bij Parma gewoon door ging met falen. In 2012 gaf Ronald Koeman hem bij Feyenoord een nieuwe kans. Hij werd uitgelachen, maar onder de hoede van Koeman groeide Pellè uit tot een ware held in Rotterdam. Toen de oefenmeester afgelopen zomer de honneurs bij het Engelse Southampton overnam, was de Italiaan een van zijn eerste aankopen. Opnieuw waren er twijfels, maar ook nu bewijst Pellè het tegendeel door al vier competitiegoals en een doelpunt in de League Cup te maken. “Zonder mezelf op de borst te kloppen, had ik dit wel voorzien”, zei Ronald Koeman amper twee weken geleden in de Voetbal International. De huidige prestaties en het voor onmogelijk gehouden carrièreverloop van Pellè zijn voor een niet te onderschatten deel op het conto van Koeman te schrijven, de trainer die hem de kans toen iedereen hem al opgegeven had. Inmiddels staat Koemans club, Southampton, op een zeer verdienstelijke tweede plaats in de Premier League en schakelde het vorige week het grote Arsenal uit in de League Cup. De manager, die vorig jaar nog de strijd om het bondscoachschap van Nederland verloor van Guus Hiddink, is op dit moment de best presterende Nederlandse manager die er is. Als er iemand recht heeft om honger van ambitie te zijn, is het Ronald Koeman wel. Het huidige succes zal in ieder geval ongetwijfeld naar meer smaken.