Van Es, Van de Wetering, Peeters, de ideale twaalfde vrouw

EINDHOVEN – Op het blessurelijstje van PSV/FC Eindhoven staan sinds een aantal maanden steevast dezelfde namen. Flink balen voor hen natuurlijk, maar voetballen kan nu gewoon even niet. Dus spelen Kika van Es (22), Mauri van de Wetering (22) en Marlou Peeters (23) ook zondag tegen Bayer Leverkusen (1-5) voor de ideale twaalfde vrouw. TEKST: Maarten de Jong Bayer Leverkusen-thuis. Voor de meeste spelers bestaat dat uit een klein of groter deel van de wedstrijd voetballen. Kika van Es besteedt de tijd op haar manier nuttig. Krentenbolletje eten, beetje bijkletsen en dan de boel nauwgezet in de gaten houden en haar team supporteren. Niet dat ze daar nou zo vrolijk van wordt. “Ik ben erg betrokken en veel bij het team, maar het is vervelend om elke keer toe te moeten kijken”, merkt ze op in gesprek met Voetbal Centraal. “Maar ja, ik moet nog een jaar, dus zal me er over heen moeten zetten en het team steunen waar ik kan.” Ook Mauri van de Wetering zit nog op de blaren. Vanaf haar comfortabele blauwe stoeltje op de fraaie tribune van VV Wodan werpt ze alvast een blik op de tegenstander van PSV/FC Eindhoven. Redelijk snel combinatiespel, fysiek sterke speelsters. Kan best lastig worden hoor, dat Bayer Leverkusen. Hoe lastig precies, dat moet nog blijken. “Zullen we zo zien, hè”, is een paar tellen later de reactie van Van de Wetering. “Ik heb geen idee, joh, ken ze niet zo goed. Ik verwacht dat we er op klappen. Dit is weer een wedstrijd om beter te kunnen worden. En winnen zou leuk zijn.” Ze nestelt zich naast die andere onfortuinlijke jongedame. Ook Marlou Peeters is er klaar voor om haar team aan te moedigen. De spandoeken en toeters heeft het trio thuisgelaten, maar ja, het is ook maar een oefenwedstrijd. Gelukkig is Toeterjan er om de boel vanaf de zijlijn wat op te vrolijken. Da’s wel nodig ook, want PSV/FC Eindhoven komt op achterstand. Niet veel later staat het zelfs 0-2. Op de tribune bedrukken de gezichten even. Ook al is het een oefenwedstrijd, winnen is altijd leuker dan verliezen. Zachtjes klinkt het eentonige gepiep van wat Duitse toeters. Dertigste minuut, de gasten mogen niet klagen over de tussenstand. De felgekleurde gele schoenen van Daniëlle van de Donk moeten vanaf nu wonderen gaan verrichten. Driftig beent de kleine international van links naar rechts en weer terug. Daar, de kans. Van de Donk kijkt hem er al in. Als gevorderde ballerina tracht ze de bal vanaf heuphoogte nog een klein zetje te geven. Mislukt. Tijd om team-tribune om een grondige analyse te vragen. Misschien weet Peeters raad. “Bayer is echt sterk”, merkt de jonge jeugdtrainster op. “Hopelijk kunnen we spelen zoals we de laatste twintig minuten hebben gedaan. Dan wordt het nog spannend. Ik ga voor een gelijkspelletje.” Van Es heeft in de smiezen waar het fout is gegaan. “We geven die goals onnodig weg. Je hoeft ze maar één kans te geven en die schieten ze binnen”, zegt ze. Wat nu? Het trio staat zelf natuurlijk te springen om in te vallen, maar ja... “Ik kán niet eens springen”, lacht Van de Wetering. “Kijk, bij hen gaat het gewoon tik, tak, hup, weg. We hadden van de vier grote kansen er twee moeten maken. Dan was het 2-2 geweest en begint het opnieuw. Nu staat het 0-2.” Misschien helpt het wat als ze nog wat extra aanmoedigen. Best jammer dat de ook al zo lang geblesseerde Marlou Kelleners er niet is. Die is normaal gesproken ook wel in voor wat enthousiaste kreten. Het trio kruipt weer op een blauw stoeltje. Kom op, twee keer wat tik, tak, hup, weg bij PSV/FC Eindhoven en de stand is weer gelijk. Toch klinkt vanuit het Duitse kamp het meeste lawaai. Weer gaan daar de handen op elkaar. Zucht. Nul tegen vijf. Van de Wetering heeft even oog voor andere zaken. Uitgerekend dan klinkt scherp het fluitje van de scheidsrechter. Hands. Lisanne Vermeulen schiet nog de 1-5 binnen. Voor wat het waard is. Trainer Nebojsa Vuckovic geeft de scheidsrechter een hand. Onderweg naar de kleedkamer tikt hij een aantal speelsters nog even opbeurend aan. Kop op, doorgaan. Tja, ’t is jammer. Ook van de voorspelling van Peeters, trouwens. “Zij waren super sterk”, vindt ze. “En fitter. Ik denk dat het niveau van Bayer een mooie graadmeter is om ons aan vast te houden. Daar willen wij ook naar toe.” “We waren in de tweede helft niet meer een elftal, meer losse eilandjes”, vult Van Es aan. “Dat is ook logisch. We hebben veel nieuwe meiden, die nog nooit met elkaar samen hebben gespeeld. Soms gaat het voetballend even iets minder.” In ieder geval heeft het team gescoord. Ook belangrijk, toch? “Nee, daar hebben we dus effe niks aan, zo’n penalty”, vindt Van de Wetering. “We hadden meer dan één goal kunnen maken.” Gelukkig zijn er nog twee oefenduels te gaan voordat de competitie begint. Tijd genoeg voor alle speelsters om nog beter hun taken uit te proberen te voeren. De een doet dat op het veld, de ander, tja. Die zit op de tribune. Maar wel scherp, enthousiast en ondersteunend. Want daar zijn Van Es, Van de Wetering en Peeter