Dominique Janssen en Vivianne Miedema, Dutchiesbattle

Door Voetbalcentraal, tuesday 2014-12-02 06:00:00

ESSEN – Dominique Janssen wil zondag per se winnen, Vivianne Miedema ook. Want verliezen van je landgenote kan natuurlijk ècht niet, vinden de speelsters van SGS Essen Schönebeck en Bayern München. Voetbal Centraal ervoer een bijzondere Dutchiesbattle. Over racen over de snelweg, een Noorwegen-reünie en Japans voor beginners. TEKST: Maarten de Jong Tergend langzaam rolt de imponerende bus de vrijwel lege parkeerplaats op. De chauffeur oefent zijn stuurkunsten als hij het met rood en blauwe voertuig in de richting van de hoofdingang manoeuvreert. Het Bayern-logo stopt bij een metershoge lantaarnpaal, voor de spelersingang. De lichten branden nog als de eerste speelster de twee treden hoge hindernis bij de uitgang van de bus neemt. Druk kauwgum kauwend sjort Vivianne Miedema haar tas uit het bagagerek. Kwart voor één. Speurend bespiedt ze de aanwezige toeschouwers. Haar wijsvinger en middelvinger gaan de lucht in als ze ontdekt dat wij er ook zijn. Dan wendt ze haar blik af. Shit. Haar ouders zijn nog niet in Essen. Wit, zwart en paars zijn de kleuren die overheersen als de voetbalsters van Bayern naar binnen zijn gedrenteld. De felle sjaals om de nek van het handjevol jochies voor de ingang laten aan duidelijkheid niets te wensen over. SGS Essen Schönebeck kan rekenen op hun steun. Tien seconden trappen lopen later knikken twee paar hoofden vriendelijk. Presse, staat op de groene kaart om onze nek. We mogen de kantine in. Op een langwerpige tafel staat een kan met zo te voelen al een tijdje geleden gezette koffie klaar. Teleurgesteld sjokken twee supporters in de richting van de juffrouw van de kantine. Gereserveerd, pers, staat op een klein bordje naast de kan. Drie tafels verder klinken in onvervalst Drents de woorden 'Miedema' en 'Janssen'. Vader, moeder en broertje Miedema hebben de trip van Hoogeveen naar Essen net succesvol afgerond. Zaakwaarneemster Leoni Blokhuis luistert aandachtig naar het gesprek. Van onder haar muts zijn nog net de ogen van Kim Mourmans zichtbaar. Haar blik is gericht op de speelsters die op het veld een soort schaatsbewegingen maken om zich op te warmen. Met grote passen stapt Lucie Akkerman op het gezelschap af. Verdraaid, het begint er op te lijken dat we nog steeds in Nederland zijn. “Dit is de Noorwegen-reunië”, knikt Akkerman. “We hebben afgesproken om te kijken naar Dominique tegen Viv.” Ersatzsspielerinnen staat met koeienletters geschreven op het bedrukte witte a4’tje. Dat tweede deel van het woord is nog te begrijpen. Het eerste zal wel reserve betekenen. Miedema, Vivianne is de nummer veertien van boven op de lijst. Janssen, Dominique is bij SGS Essen de nummer twee. Het lege stoeltjes tellen kan beginnen. Aan de kant van de kantine is dat nog te overzien. Op bijna alle plekken zit een supporter te koukleumen. Rechts naast de witte tafels van de perstribune nestelen de Nederlandse fans zich op hun stoeltje. De nummer tien van Bayern zoekt oogcontact. Miedema lacht en zwaait haar hand enthousiast heen en weer. Gelukkig. Haar ouders zijn er toch. Janssen stampt met haar roze kicksen hard op het knollenveld. Hompen gras vliegen omhoog. De centrale verdedigster wijst en schreeuwt aanwijzingen naar haar ploeggenoten. Op de tribune is net niet te verstaan wat ze zegt. Het zal wel in het Duits gaan. ‘There’s only one… SGS Essen’, klinkt het meerstemmig vanaf de linkerkant van de tribune. Het monotone ritme van een grote, witte, trommel begeleidt elk woord. De wedstrijd is niet om aan te zien. Pas een minuut na rust wordt het leuk. Miedema tuurt eens naar de perstribune en rept zich dan naar het vijandelijke doel. Daarachter doet ze haar oefeningen. De Nederlandse fans draaien hun hoofd in de richting van de spits. Time to shine! Pats. Daar ligt Miedema. Met een verbeten gezicht herpakt ze zich. Ze trekkebeent nog als ze probeert zich te ontdoen van Janssen. Het lichaam van de verdedigster raakt vol dat van haar landgenote. Dat lijkt einde wedstrijd te zijn. Niks daarvan, denkt de hoofdrolspeelster zelf. De resterende minuten speelt ze uit, want Bayern moet winnen om herbstmeister te worden. Extra tijd en nog altijd nul tegen nul. Miedema zet op haar tandvlees door. Janssen geeft geen krimp. Einde wedstrijd. Janssen slaat haar handen stuk en feliciteert haar ploeggenoten. Miedema sjokt naar de dug-out, maar ziet dan haar broertje twee meter boven zich hangen. Liefkozend duwt ze haar lippen tegen die van hem aan. Snel naar binnen nu en dan naar haar familie toe. Janssen neemt de tijd. Gewapend met een stift in haar hand buigt ze zich voorover. Korte streepjes verschijnen op de blaadjes van de kleine kindjes die zich naast de dug-out hebben verzameld. Met een simpel gebaar duwt de verdedigster de stift dicht. Zo, tijd om te douchen. Als wij er niet waren, tenminste. Janssen weet heel goed wie we zijn, maar kent geen gezichten bij namen. Mooi, dan kun

Voetbalcentraal

Voetbalcentraal is een merk van ELF Voetbal

Postadres
ELF Voetbal
Postbus 6684
6503 GD Nijmegen


Adverteren

Voor advertentiemogelijkheden kunt u contact opnemen met:

Mike Bogaard
mike@elf-panna.nl