Jip van Haaster, altijd lachen bij ADO Den Haag Vrouwen

DEN HAAG – Héérlijk, vindt Jip van Haaster (18) het om in het zonnetje te trainen in het Kyocera Stadion. Niet iedereen kan zeggen dat ze bij ADO Den Haag Vrouwen voetbalt. Nu wil ze nog meer minuten maken. Haar basisdebuut van vorige week was een mooie verrassing. TEKST: Maarten de Jong Maar liefst twee trappen moet Jip van Haaster elke dag beklimmen in het Kyocera Stadion. Pas helemaal boven kan ze zich klaar gaan maken voor de training van ADO Den Haag Vrouwen. In dat licht is het zo gek nog niet dat ze steevast nèt op tijd arriveert op het veld. “Sluit jij weer af, Jip, roepen de meiden soms”, grijnst Van Haaster in gesprek met Voetbal Centraal. “Ik kom altijd als laatste uit de kleedkamer. Ze doen vaak net alsof ze al begonnen zijn, als ze me zien. Ach, ik ben het wel gewend en loop zelf ook elke dag te lachen.” Het leven van een vrouwelijke voetbalster bevalt haar. Ze is blij dat ze afgelopen zomer CTO Amsterdam inruilde voor ADO Den Haag Vrouwen. Leuk, bij een talententeam spelen, maar een club op het hoogste niveau past beter bij haar. “Het was best zwaar om soms twee keer per dag te trainen. Mijn hele dag was ingedeeld met voetbal. ’s Avonds kregen we nog theorie”, herinnert Van Haaster zich. “Die dagen vielen me lang en ik raakte het plezier in het spelletje kwijt. Sinds dit seizoen heb ik meer vrije tijd. Het bevalt me beter dat niet mijn hele leven in het teken staat van voetbal.” Ze vindt het natuurlijk wel helemaal top dat ze kan trainen en spelen met een aantal van de beste voetbalsters van Nederland. Zelf minuten maken, deed ze slechts een aantal keer. Vorige week vrijdag stond ze tegen Lierse SK, in eerste instantie tot haar eigen verbazing, voor het eerst in de basis. “Het ging in de bespreking over te laat komen. Daarna begon onze trainer Marcel Valk met het noemen van de opstelling”, zegt Van Haaster. “Onze assistent-trainster Lydia de Vos zat de hele tijd naar me te kijken. Ik was toch niet te laat, zei ik tegen haar. ‘Nee’, zei de trainer. ‘Je mag ook spelen’. Moest iedereen weer lachen. Ik wist niet wat ik hoorde, maar werd erg vrolijk.” Haar persoonlijke tegenstander was een oude bekende. Dominique Vugts kende ze al van de tijd toen ze met CTO Amsterdam tegen Telstar Vrouwen speelde. “Toen vond ik haar kopsterk, nu heb ik haar niet veel gezien. Ik won veel duels en haalde haar snel uit haar spel. Ze begon ook een beetje te zeuren. Dat lijkt me een goed teken. Het was even wennen om achterin te staan, want ik ben een verdedigende middenvelder.” De tweeling Paola en Yvette van der Veen was niet inzetbaar, dus schoof Valk met zijn opstelling. Op het middenveld heeft de trainer veel inzetbare speelsters. Volgens Van Haaster de reden dat ze nog niet zo vaak mee heeft mogen doen in de competitiewedstrijden. “Een trainer wisselt ook geen drie middenvelders in een wedstrijd”, meent ze. “Ik denk dat ik wat geduld moet hebben. Ik ben pas achttien, hè. En mijn handelingssnelheid moet omhoog.” Aan dat verbeterpuntje zou de Schipluidense komend seizoen graag willen werken. Als de club met haar verder wil, wil zij ook verder. Er is wel een klein addertje onder het gras. Studeren in Amerika is, mocht dat tot de mogelijkheden gaan behoren, ook erg interessant. “De tijd zal het uit moeten wijzen. Ik ben me nog aan het oriënteren”, zegt Van Haaster. Maar wat er ook gebeurt, ze loopt met plezier nog een aantal keer de trappen van het Kyocera Stadion op.