Wigger, Kerkdijk, Bakker, centraal hart van Twente Vrouwen

HENGELO – Maar liefst negen keer hield FC Twente Vrouwen dit seizoen de nul. Standard Luik, de tegenstander van vrijdag, stapte al twaalf keer zonder tegendoelpunt van het veld. Centrale verdedigsters Larissa Wigger (23), Danique Kerkdijk (18) en Kirsten Bakker (23) weten alles over het belang van een goede verdedigende organisatie. TEKST: Maarten de Jong Stelling 1: In het ideale elftal staan altijd een linksbenige en rechtsbenige centrale verdediger. Larissa Wigger (LW): “Dat is wel handig. Het is voor tegenstanders makkelijker om ons vast te zetten op ons zwakke been, als we met twee linksbenige of rechtsbenige verdedigers staan. De opbouw verloopt dan meestal via dezelfde kant. Je kunt niet verwachten dat wij met ons mindere been dezelfde dingen doen als met ons goede been. We waren vijftien, zestien toen we bij FC Twente kwamen. Op die leeftijd is het moeilijk om de techniek van je mindere been nog bij te schaven.” Danique Kerkdijk (DK): “Het is vooral belangrijk dat de samenwerking tussen de centrale verdedigers goed is. Bij FC Twente gaat het spelletje heel snel. Aannemen, spelen, direct doorlopen; dat doe ik in één gedachte. Wij zijn zo op elkaar ingespeeld, dat ik niet eens hoef te kijken om te weten waar mijn medespeelster loopt. Ik moet coachend nog wel beter worden. Op dat gebied zijn andere verdedigsters beter. Ik probeer daar bijvoorbeeld bij Onder 19 aan te werken. Daar ligt het niveau iets lager, omdat we met dat elftal niet dagelijks met elkaar op het veld staan.” Kirsten Bakker (KB): “Als centrale verdediger heb je een belangrijke positie op het veld. Je ziet namelijk het hele elftal voor je. Natuurlijk kunnen niet alle elf meiden in een team coachen. Je kunt niet als rechtsback naar de linksback aan de andere kant aanwijzingen schreeuwen. Als je coacht, maakt het niet uit of je nou een linkspoot of rechtspoot aanwijzingen geeft. Ik kan wel snappen dat je als je de keus hebt, je graag met een links- en rechtspoot speelt. Dat doen we bij FC Twente ook. We willen graag opbouwen en de opbouw gaat nou eenmaal makkelijker als je meer afspeelmogelijkheden hebt.” Stelling 2: Zonder de jeugdopleiding van FC Twente was ik nooit de verdedigster die ik nu ben. LW: “Jurgen Kok was mijn trainer in de jeugd van FC Twente. Ik ben maar één seizoen jeugdspeelster geweest. Toch had ik dat jaar niet willen missen. Ik ben Kok erg dankbaar voor de dingen die hij me heeft geleerd. Ik speelde met mijn eigen jongensteam RKVV Stevo in de competitie en trainde bij FC Twente specifiek op vaardigheden voor meisjes.” KB: “Vanaf de b-jeugd gaat fysiek een woordje meespelen. Dan worden verschillen tussen mannen en vrouwen merkbaar. Ik heb twee seizoenen onder Jurgen gespeeld. Hij liet me kennis maken met zoneverdediging. Bij SV ’t Harde stonden we altijd met een voorstopper en een laatste man op het veld. Ik ben blij dat ik over ben gegaan naar FC Twente. Typerend aan een speelster van FC Twente is allereerst dat ze een echte voetballer is. Wij streven er naar om op te bouwen en verzorgd te voetballen. Ons eerste elftal bestaat bijna alleen maar uit meiden uit de jeugdopleiding. Wij zijn een echt team, want alle speelsters hebben bij FC Twente dezelfde normen en waarden geleerd. We weten wat we aan elkaar hebben en hebben een soort FC Twente-gevoel. Dat ontwikkel je niet in een team als je overal voetbalsters vandaan plukt. Toen ik in 2009 de overstap van de jeugd naar het eerste team maakte, gingen veel speelsters met me mee. In de afgelopen jaren zijn telkens slechts een aantal meiden doorgebroken. De kwaliteit in het eerste elftal is hoog, waardoor de lat om door te breken vanuit de jeugd steeds hoger is komen te liggen.” DK: “Kirsten was bij Onder 14 mijn trainster. Ik heb in de jeugd geleerd om goed positie te kiezen. Daar had ik nooit over nagedacht. Het komt door FC Twente dat ik nu sta waar ik sta en een vaste waarde ben in het eerste elftal. Er zijn momenten geweest dat ik onder mijn niveau trainde. Gelukkig hebben mijn trainers dat geconstateerd. Ze vonden toen dat ik toe was aan de volgende stap. Als je op een hoger niveau mee mag trainen, ontwikkel je je daar waarschijnlijk sneller.” Stelling 3: Negen keer de nul houden is het resultaat van urenlang met elkaar trainen. LW: “We zijn altijd bezig met verdedigen. Als de verdedigende organisatie goed staat, kan een trainer verder bouwen aan het aanvalsspel. We krijgen het vak van verdedigen steeds beter onder de knie. Dat heeft ook te maken met de mensen die ons dingen bijleren. Neem Sander Boschker, onze keeperstrainer. Hij heeft voor ons hele team aanwijzingen op het gebied van verdedigen.” DK: “Aan alles blijkt dat Sander Boschker zelf op hoog niveau heeft gespeeld. Hij geeft tips en wijst ons op dingen waar we zelf nooit bij stil hadden gestaan. We trainen vaak op drie-tegen-twee-situaties,