Babiche Roof, medisch wonder van Telstar Vrouwen

AMSTERDAM. Babiche Roof (22) is verliefd. Op haar vriend, Amsterdam, Ajax, haar studie fysiotherapie en natuurlijk op haar club Telstar. Vrijdag speelt ze met Telstar Vrouwen de Noord-Hollandse derby tegen het team waarin ze twee seizoenen voetbalde. In het VU medisch centrum in – jawel – Amsterdam begint het al te kriebelen. TEKST: Maarten de Jong Uit haar tas diept Babiche Roof een boek op. Blauw, met witte letters op het kaft. Geanimeerd slaat ze met haar vinger wat bladzijden om. Dit is waar ze zich vanaf het begin van deze maand in verdiept. Gedragsneurologie voor paramedici. Klinkt heel wat moeilijker dan een schaar of een balletje hooghouden op de training van Telstar Vrouwen. Hier, in Amsterdam, draagt ze geen kicksen. Om tien over half acht, stipt, laat ze haar benen glijden in een witte broek. Haar armen steekt ze door een effen witte blouse. De stagiaire fysiotherapie is klaar voor een nieuwe werkdag in het VU medisch centrum. I love Amsterdam, is de slogan van de hoofdstad. Voor de 22-jarige inwoonster van Amstelveen gaan die drie woorden zeker op. “Want in Amsterdam heb ik mijn stage en hier voetbalt mijn oude club Ajax”, zegt Roof in gesprek met Voetbal Centraal. “Bovendien heb ik mijn vriend op Sportpark De Toekomst ontmoet. De stad Amsterdam is helemaal geweldig. Ze heeft geen geheimen voor mij. Ik weet inmiddels overal de weg. Als ik vrij ben, ga ik ontbijten in Amsterdam, bij leuke tentjes en andere dingetjes. Ik kan me hier makkelijk thuis voelen.” Het leven van Roof is op dit moment nogal hectisch. Om kwart over zes ’s morgens al gaat haar wekker. Haar vriend, jeugdtrainer bij Ajax, spoedt zich later op de dag naar het ene deel van Amsterdam, zij zit dan al in het andere. Om half drie is ze klaar op haar stage. En dan: haar hondje uitlaten, ploeggenote Chelly Drost ophalen en scheuren naar de training van Telstar Vrouwen. Met plezier, hoor. “De combinatie van werk en voetbal bevalt me prima”, zegt de in Hilversum opgegroeide speelster. “Over vier maanden ben ik hopelijk afgestudeerd. In de winterstop trok de Engelse club Sunderland bij me aan de bel. Ze wilden naar me komen kijken. Op dit moment gaat mijn studie Fysiotherapie voor. Ik voelde me wel vereerd dat een buitenlandse club me volgde.” En dat terwijl ze eigenlijk pas sinds twee weken weer pijnvrij kan voetballen. Roof liep maanden rond met een chronische keelontsteking. “Met een angina”, doceert ze. De oplossing was in december gevonden: weg met die keelamandelen. Dus nu de pijn weg is, gaat ze weer fluitend door het leven. Ook zingend, al is het maar de vraag of dat zo’n goed idee is. “Je toonhoogte kan veranderen na het weghalen van je amandelen”, weet Roof. “Mijn vriend zei al dat mijn zangkunsten vooruit zijn gegaan. Ik weet niet of dat positief was of niet. Helaas niet, denk ik zelf.” Ze liet de operatie doen in Hilversum. In het VU medisch centrum ging dat niet. Daar leert Roof over Neurologie, Neurochirurgie, KNO en de intensive care. Geen dingen waarmee ze haar ploeggenoten op het veld van dienst kan zijn. “Ik ben bij Telstar ook alleen bezig met voetbal.” Vrijdag om 19.30 uur wacht dus Ajax-thuis. “We hebben veel geblesseerden, die ik helaas niet beter kan maken”, zegt Roof, net voordat ze aan het werk moet in het VU medisch centrum. “De meiden die fit zijn, zullen er staan. Ik heb er erg veel zin in.” Reden te meer om vrijdag met een positief gevoel haar witte jas te verruilen voor het shirt met nummer tien en haar voetbalschoenen.