Appie kan na droomdebuut eindelijk weer slapen

Hij kon er wekenlang amper van slapen, zelfs de nacht voor de gewonnen bekerwedstrijd tegen Willem II (5-0) kon hij de slaap amper vatten. Abdelhak Nouri, een van de grootste groeibriljanten uit de Ajax-opleiding, smachtte naar zijn officiële debuut in Ajax 1. Woensdagavond was het zover. Appie gaf zijn optreden tegen Willem II kleur met een rake vrije trap. Met dank aan veteraan Lasse Schöne. Daardoor was Nouri de tweede debutant die in de ArenA tegen Willem II het net vond. De zeventienjarige Matthijs de Ligt knikte voor rust een corner van Hakim Ziyech in de touwen. Wekenlang, nee máándenlang werd het hem op straat wel een paar keer per dag gevraagd. Wanneer hij nu eindelijk ging debuteren in Ajax 1? De meeste voetballers zouden er gek van worden, maar Appie niet. “Het waren vaak kinderen. Die stellen dat soort vragen nu eenmaal. Dat deed ik vroeger ook, vragen stellen die moeilijk te beantwoorden zijn", zegt Nouri tegen ELF Voetbal. Adrenaline Al jarenlang geldt Abdelhak Nouri, Appie voor intimi en fans, als een van de toptalenten van De Toekomst. Normaal gesproken worden exceptionele talenten snel gebracht, maar de kleine dribbelaar uit Amsterdam-Geuzenveld moest opvallend lang op zijn beurt wachten. Het hielp ook niet dat Ajax de ene na de andere middenvelder aantrok. Appie, negentien lentes jong, zakte daardoor in de pikorde. Als speler van Jong Ajax stak Appie, vanaf zijn achtste Ajacied, al wekenlang in topvorm. Doordat het eerste elftal niet bepaald soepel draaide werd de roep om de kleine dribbelaar al maar groter. Helemaal na zijn onnavolgbare optreden tegen Achilles’29, twee weken geleden op De Toekomst. Het was na die wedstrijd dat Appie repte over slapeloze nachten, wachtend op zijn zo vurig gewenste debuut. “Vannacht nog heb ik urenlang aan de wedstrijd van vandaag moeten denken. Ik was bang dat ik te moe zou zijn. Maar dankzij de adrenaline in mijn lijf was ik toch scherp.” Nee, van Schöne Dat debuut kwam woensdagavond. Met dank aan een snelle 2-0 voorsprong. En aan een aantal grieperige Ajacieden. Trainer Peter Bosz: “Maar als het 0-0 had gestaan had ik Appie en Frenkie (De Jong) niet laten debuteren. Dan had ik Donny van de Beek gebracht. Hij is normaal gesproken de eerste middenvelder die ik zou brengen.” Maar Van de Beek kon zijn trainingspak aanhouden, in tegenstelling tot Appie. Nadat de Amsterdamse aanhang minutenlang zijn naam had gescandeerd (Nouri: “Ik wist niet wat er gebeurde; het publiek schreeuwde zo hard mijn naam, dat ben ik niet gewend”) werd hij halverwege de tweede helft gebracht. Zijn eerste balcontacten waren prima, tegenstand boden de Willem II’ers nauwelijks meer. In de 82ste minuut krijgt Ajax een vrije trap op een interessante plek. Lasse Schöne eist de bal uiteraard op, maar dan staat Appie ineens voor zijn neus. “Ik zat Lasse een beetje te stangen. Ik dacht nee kan je krijgen, dus vroeg ik of ik hem mocht nemen. Lasse moest lachen, zei ‘nee’ en schoot ‘m er fantastisch in. Toen ik hem feliciteerde, vroeg ik nog wel of ik de tweede mocht nemen. Is goed, zei hij.” Vlak voor tijd versiert Appie even buiten het strafschopgebied een vrije trap. Opnieuw vraagt hij Schöne of hij een poging mag wagen. “Hij antwoordde opnieuw nee, maar ditmaal was het een grapje. Hij zei ‘je mag hem nemen, maar als je ‘m mist krijg ik een tientje van je’. Maar okay, ik schoot de bal er dus in.” Moeder De kleine middenvelder is op dat moment even de regie over zichzelf kwijt. “Ik wist even niet op wat voor manier ik wilde juichen, ik was zó blij.” Dan herpakt hij zich, rent naar de hoekvlak en wijst met zijn twee duimen naar zijn naam én zijn rugnummer. “Rugnummer 34 hè. We strijden met zijn allen voor de 34ste landstitel. Ik weet dat we een bekerwedstrijd speelden, maar we gaan voor het kampioenschap. Hopelijk kan ik ook daar mijn bijdrage aan leveren.” En dan vertrekt hij naar het spelershome, waar zijn vader, oom en broers op hem wachten. “Maar ik wil zo snel mogelijk naar huis, naar mijn moeder. Zij kon er niet bij zijn, omdat mijn vier jongere zusjes morgen weer naar school moeten. Ze heeft thuis gekeken.”