De buikgriep van Janssen bij Oranje is een ramp voor Dost

In de wereld waarin alles sneller moet, de transferbedragen almaar stijgen en de mogelijkheden onbeperkt lijken, is het soms ook goed om te relativeren. Het is ook goed om te kijken naar de kleine dingen die de sport juist zo mooi of bekrompen maakt. He will score goals
He will score them all Will Grigg's on fire
Your defence is terrified Wat Noord-Ierland tijdens het afgelopen Europees Kampioenschap in Frankrijk exact presteerde, zal bijna niemand meer weten. Maar noem je de naam van Will Grigg, de spits die geen minuut speelde op datzelfde evenement, weet iedereen wie je bedoelt. Zeer waarschijnlijk kunnen ze de bovenstaande tekst ook nog keurig meezingen. Will Grigg werd tijdens het EK van ons allemaal. Hij werd daarna zelfs nog gekozen bij de beste 25 spelers van Europa, op gelijke hoogte met bijvoorbeeld Paul Pogba en zelfs boven Pierre-Emerick Aubameyang en Kevin De Bruyne. Voor de komende jaren blijft Will Grigg, zijn voornaam wordt al-tijd ook genoemd, een begrip. Dat had Bas Dost ook in Oranje kunnen worden. De lange spits van Sporting Clube de Portugal maakte al evenveel doelpunten als Grigg in heel het vorige seizoen, Dost is dus met recht on fire, en scoorde net als de Noord-Ier pas één interlandgoal in heel zijn leven. Heel Nederland was het er bovendien over eens: Bassie hoort in de basis. Maar net als de Noord-Ierse coach wilde Blind van geen wijken weten. Bij hem stond Dost niet in de basis. Concurrent Vincent Janssen kreeg naar alle waarschijnlijkheid gewoon de voorkeur boven Dost, on fire of niet. Door een invalbeurt, of juist door helemaal niet te spelen zoals Grigg, had Dost voorzichtig cultheld kunnen worden. Door zelf vooral vriendelijk te blijven lachen voor de camera's en zich openlijk neer te leggen bij elke keuze van Blind, zou het publiek van hem zijn gaan houden. Hem zouden gaan toezingen alsof hij Will Grigg was. En of Oranje zou winnen of verliezen: na de tijd zou het over Dost gaan. De aanvaller zou de lachende derde worden, ongeacht het resultaat. Het was dé kans voor Dost om net als Will Grigg uit te groeien tot een held. Totdat de maag van concurrent Janssen opeens ging opspelen. Griep. ,,Verdomme", moet Dost daarom gedacht hebben. In plaats van iedereen wilde dát hij ging spelen en er geen enkele druk lag, moet hij nu opeens daadwerkelijk in de basis beginnen. De verwachtingen hoger dan ooit. Het vervelende voor Dost: hij kan alleen maar verliezen tegen Bulgarije. Scoort hij vier keer, dan zegt heel Nederland: 'zie je wel', maar kiest Blind, die zich deze keer ook niet liet leiden door het aantal gemaakte goals, ongetwijfeld de volgende keer weer voor Janssen. Scoort hij niet, dan zegt Blind: 'zie je wel' en staat Dost er de komende interlands ook weer naast. Aangezien Dost zijn huidige niveau niet nog jaren, lees tot de volgende bondscoach die hem wel het vertrouwen geeft, zal volhouden, is zijn enige kans om tot held van het Nederlands elftal uit te groeien, door niet opgesteld te worden. Het voorbeeld van Will Grigg te volgen. Het griepje van Janssen gooide echter roet in het eten. De druk ligt nu vol op Dost. Hij zal wellicht ergens heel diep van binnen hopen dat opeens Luuk de Jong in de basis staat. En hij Will Grigg achterna kan gaan.