Vincent Weijl, van 'Hello Gerrard' naar douchen onder tuinslang

Je vindt ze niet alleen in Engeland, Duitsland, Spanje, Italië of Frankrijk, maar ook in andere, soms zeer exotische landen: de Nederlandse voetbalavonturiers. ELF Voetbal spreekt elke week met een van de honderden voetbalnomaden die zijn uitgevlogen. In aflevering 6 van onze nieuwe wekelijkse rubriek Voetbalavonturiers: Vincent Weijl (26), aanvaller van PKNP in Maleisië.

"Ik had misschien beter naar mijn ouders moeten luisteren. En naar andere mensen, zoals trainers. Ik was geen hele lastige of vervelende jongen, maar ging vaak mijn eigen weg. Een beetje eigenwijs. Ik dacht niet altijd goed na over de keuzes die ik maakte, vooral buiten het veld. Maar spijt heb ik niet. Ik ben ook niet iemand die de tijd wil terugdraaien. Elke handtekening die ik onder een contract heb gezet was bewust. Het pakt alleen niet altijd uit zoals je hoopt. En dan kun je in Maleisië belanden, haha."

Liverpool

"Het is niet zo dat ik vroeger op school wegdroomde en dacht aan reizen en backpacken in Australië. Helemaal niet. Ik was alleen maar bezig om profvoetballer te worden. Ik heb in de jeugd van Ajax en AZ gespeeld. Ik was jeugdinternational en speelde in nationale jeugdteams met Jeffrey Bruma, Daley Blind, Leroy Fer, Patrick van Aanholt, Georginio Wijnaldum, Kevin Strootman. Ik was dus goed op weg. Ik kreeg in juli 2008 de kans om naar Liverpool te gaan. Zonder na te denken heb ik mijn koffers gepakt. Je hebt altijd mensen die zeggen dat je als jonge jongen niet zo vroeg naar het buitenland moet gaan. Maar zo'n kans kun je niet laten liggen. Pas als je er bent weet je of je daar kunt slagen."

"Ik kwam in het tweede elftal, samen met Jordy Brouwer, een echte Hagenaar, altijd met een Gucci-petje op zijn hoofd. Dan liepen we op het trainingscomplex Melwood en zeiden we 'Hello' tegen Steven Gerrard, Fernando Torres of Xabi Alonso. Geen kleine jongens. Eigenlijk vrij bizar als ik er nu aan terugdenk. Dirk Kuyt en Ryan Babel liepen er in die tijd ook rond. Het eerste en tweede elftal trainden vaak samen. Rafael Benitez was toen nog de manager. Uiteindelijk vond Liverpool mij toch niet goed genoeg. Ik tekende voor drie jaar, maar ben uiteindelijk na twee jaar vertrokken."
_{Vincent Weijl (tweede van rechts) als speler van Liverpool, rechts naast hem Jordy Brouwer.}

"In mijn eerste seizoen bij Liverpool woonde ik bij een gastgezin. Hele lieve mensen. Ik heb nog altijd contact met hen. In mijn tweede jaar ben ik op mezelf gaan wonen, in een appartement middenin het centrum. Dat was wennen. Ik was vrij zelfstandig, maar voelde me ook nogal wat door het salaris dat ik verdiende. Ik had, zoals vrienden in Nederland, nog nooit een baan gehad waarbij ik vijf euro per uur verdiende. En dan krijg je opeens zo'n salaris bij Liverpool en kom je met tassen vol kleding thuis. Altijd merkkleding. Dat was stoer, hè? Je bent echt bezig met je imago. Je word toch meegezogen in het wereldje van zien en gezien worden. Ik ging ook elke dag uit eten. In de ochtend, de middag en 's avonds. De waarde van geld krijg je niet goed mee als jonge prof. Je bent je er niet bewust van. Ook niet hoe hard andere mensen vaak moeten werken om zoveel te verdienen als wij, voetballers. Die houding heeft er misschien mede voor gezorgd dat ik uiteindelijk niet doorbrak bij