Hoe de 'te lieve' Stefan de Vrij de top bereikte

Twintig jaar was Stefan de Vrij toen hij Ron Vlaar opvolgde als aanvoerder van Feyenoord. Toch vond zijn trainer dat hij nog veel te leren had. Zo vond Koeman de verdediger 'te lief'. Nu, bijna vijf jaar later, is hij een vaste kracht bij SS Lazio en staan de topclubs voor hem in de rij. Het is 24 januari 2010 als Stefan de Vrij zijn basisdebuut in het eerste van Feyenoord mag maken. Trainer Mario Been kon in de uitwedstrijd tegen VVV-Venlo door blessures niet beschikken over Dani Fernández en Kelvin Leerdam. Hij verkoos De Vrij boven Bart Schenkeveld. De pas zeventienjarige verdediger greep zijn kans direct en miste in het restant van het seizoen slechts één wedstrijd. Veel mensen bij Feyenoord, waaronder De Vrij, zullen liever niet terugdenken aan het seizoen 2010/11. De ploeg werd tiende in de Eredivisie en beleefde met de 10-0 nederlaag uit bij PSV een absoluut dieptepunt in de clubhistorie. Toch was het wat betreft de ontwikkeling van De Vrij geen slecht seizoen. Hij bleef een vaste kracht in de basis van Been en verhuisde in de winter naar het defensieve centrum. Dat die plek zijn voorkeur genoot was geen geheim. Koeman Na het teleurstellende seizoen was de selectie van Feyenoord het vertrouwen in Mario Been verloren. De trainer werd weggestemd en het seizoen erop vervangen door Ronald Koeman. In een periode van drie jaar leidde de oefenmeester Feyenoord weer naar de top. Daarin was een belangrijke rol weggelegd voor De Vrij. De komst van Koeman veranderde niks aan het centrale duo: Vlaar en De Vrij bleven staan. Wel verschilde de aanpak van beide trainers. Koeman eiste het maximale van zijn spelers. "Hij neemt geen genoegen met een halve uitvoering. We moeten keer op keer streven naar perfectie. Dat eis ik overigens ook van mezelf", zei De Vrij destijds in gesprek met het Algemeen Dagblad. Op 20 november 2011 ging Feyenoord in Arnhem op bezoek bij Vitesse. De ploeg boekte met een 0-4 overwinning een uitstekend resultaat, maar zag De Vrij uitvallen met een enkelblessure. De blessure zou hem in eerste instantie een aantal weken langs de kant houden, maar ook de maanden daarna startte de verdediger niet in de basis. Koeman gaf de voorkeur aan de jonge Bruno Martins Indi, die zijn rol als vervanger van De Vrij uitstekend invulde. Halverwege maart 2012 heroverde het talent zijn basisplaats. Aanvoerder In het seizoen dat volgde ging het hard met de ontwikkeling van De Vrij. Zijn vriend en collega-verdediger Ron Vlaar vertrok naar Aston Villa en Koeman benoemde de twintigjarige basiskracht tot nieuwe aanvoerder. Erg lang kon hij hier niet van genieten, want nog geen maand later raakte De Vrij opnieuw geblesseerd. Twee maanden moest Koeman het nu doen zonder de sterkhouder. Toen hij terugkwam van zijn blessure kreeg De Vrij direct de aanvoerdersband weer terug. Dit zou zo blijven tot het begin van het daarop volgende seizoen, 30 september om precies te zijn. Koeman was woedend op zijn verdediger nadat hij in zijn vrije tijd een extra krachttraining had uitgevoerd. Hoewel de trainer dit niet als de reden wilde benoemen, verloor De Vrij wel zijn aanvoerdersband. Te lief Ondanks dat hij een van zijn meest talentvolle spelers grote stappen had zien maken, was Koeman vaak kritisch op het spel van De Vrij. Toen Feyenoord op bezoek bij PEC Zwolle op 1-1 stond, ging hij na een kopduel met Guyon Fernandez naar de grond. Fernandez kon doorlopen en schoot in de blessuretijd PEC Zwolle naar de overwinning. "Ik zie te vaak dat De Vrij op de grond ligt en de aanvaller niet. Dat kan niet", zei Koeman na afloop over zijn verdediger. "Ik vind dat Stefan in dat opzicht veel te lief is. Hij moet meedogenlozer worden." Brazilië Van het verliezen van de aanvoerdersband tot uitgeroepen worden tot beste verdediger van het WK. Het gebeurde De Vrij. Op 31 mei ontving hij het goede nieuws: hij zat bij de definitieve selectie die Louis van Gaal meenam naar Brazilië. De Vrij zou zijn eerste grote toernooi gaan spelen. Al in de eerste wedstrijd schitterde De Vrij. Dat gold overigens voor het hele elftal, de 5-1 overwinning op Spanje was de perfecte revanche na de verloren WK-finale van 2010. Vedettes Robben en Van Persie waren beide goed voor twee doelpunten, maar ook het 22-jarige talent dat debuteerde op een groot toernooi zette zichzelf op het scorebord. De Vrij sprak na afloop van 'de mooiste wedstrijd uit mijn loopbaan tot nu toe', maar het was slechts het begin van wat een onvergetelijk toernooi zou worden voor de Feyenoord-verdediger. Doordat de bondscoach koos voor een behoudende tactiek met vijf verdedigers, werd De Vrij in het centrum van Oranje herenigt met Ron Vlaar en (oud-)ploeggenoot (zijn transfer werd tijdens het WK afgerond) Bruno Martins Indi. De speelstijl van Van Gaal leverde Nederland niet alleen een derde plek op, voor de verdedigers was het ook een kans om zich in de kijker te spelen. En die kans greep De Vrij met beide handen aan. Lazio Al voordat het WK