Bekerheld Diego Biseswar: "Dirkie kan als redder in nood voor Feyenoord optreden"

Het winnen van de Griekse beker, uitgeroepen worden tot Most Valuable Player en dit weekend de Play-Offs als koploper starten. Diego Biseswar kan terugkijken op een prachtige week. Zondagmiddag spelen zijn voormalige werkgevers Feyenoord en Heracles Almelo ook nog eens in de seizoensontknoping tegen elkaar. "Ik vraag aan de teamleider wel of hij mij op de hoogte wil houden." "Afgelopen zondag kon ik nog de tweede helft van de wedstrijd van Excelsior - Feyenoord zien. Ik hoopte op een positieve afloop, maar dat pakte anders uit", vertelt de 29-jarige vleugelaanvaller, sinds afgelopen zomer in dienst van PAOK Saloniki, tegenover ELF Voetbal. "Maar nu zie ik het niet misgaan. Ik heb vertrouwen. Jammer dat Tonny Vilhena is geschorst, maar nu kan Dirkie (Dirk Kuijt, red.) weer mooi als redder in nood optreden. Hij is en blijft een op en top prof." Biseswar klinkt opgewekt door de telefoon vanuit Thessaloniki, waar de thermometer de 22 graden aantikt. Niet vreemd natuurlijk. Zaterdag veroverde hij met PAOK Saloniki de Griekse beker na een hectische 2-1 zege op aartsrivaal AEK Athene. "Het begon al als een gekkenhuis. We reden met de bus naar het stadion, maar konden niet meer verder. Fans hadden hun auto's midden op de snelweg geparkeerd. Toen zijn we met kleine busjes naar het stadion gebracht. Daar vonden toen net die rellen plaats." Gas De eindstrijd in het Panthessaliko Stadium van Volos moest een halfuur worden uitgesteld vanwege de onrust tussen de fans van beide clubs. "Op een gegeven moment kreeg ik ook gas in mijn ogen en noem maar op. Of gas, ik voelde dat er ergens in het stadion wat werd gespoten. 'Wat gebeurt er hier?', dacht ik. De rellen waren voorspeld. Toen we hoorden dat we later zouden beginnen, wisten we zeker dat ze hadden plaatsgevonden." Biseswar bekleedde in de finale een cruciale rol door de openingstreffer voor zijn rekening te nemen. "Het was mijn eerste bekerfinale. Ik had er zin in. Vooraf had ik ook het gevoel dat ik een doelpunt zou meepikken. Dat ik juist de eerste zou maken, had ik niet durven dromen." De Amsterdammer in Griekse dienst schoot hard en hoog raak op aangeven van Djalma Campos. "Aan de zijkant speelde onze nummer tien zich goed vrij. Zijn schot werd geblokt, maar hij draaide zich om, gebruikte goed zijn lichaam en legde daarna perfect op me af. Voor mij een kwestie van goed richten. Het was geen moeilijke goal." Een enorme blunder van doelman Panagiotis Glikos leidde tot de gelijkmaker. "Het zou geen gemakkelijke wedstrijd worden. Beide teams zijn aan elkaar gewaagd. Daar verloren we met 3-0, thuis wonnen we met 1-0. AEK is een goede tegenstander. We waren opgelucht na de eerste goal. Zo'n tegendoelpunt betekende een klap, maar we hebben ons goed staande gehouden." In de 81e minuut kopte Pedro Henrique bij de tweede paal de winnende 2-1 binnen. "Een opluchting. Toen had ik het gevoel dat ie binnen was. Zij kregen geen grote kansen, schoten vanaf dertig meter. Het was vijf tot acht minuten tegenhouden. Ik kreeg zelf nog een grote kans. Die schoot ik naast." In de extra tijd viel Biseswar, die ook de trofee ontving voor Most Valuable Player, een publiekswissel ten deel. "Ik was ook op, zat er aardig doorheen." Na het laatste fluitsignaal startte het feest. "We toonden eerst respect voor de tegenstander bij het ophalen van hun medaille. Toen wij de beker kregen, renden we met zijn allen over het veld. Ik denk dat we een hele marathon hebben afgelegd. Aan alle kanten, waar onze supporters zaten en stonden, zijn we geweest. Gelukkig kwamen ze niet het veld op." De medaille ligt in de woonkamer. "Ik moet oppassen dat mijn zoontjes ze niet elke keer pakken." Vier uur ‘s nachts Op weg naar Thessaloniki barstte het feest helemaal los. “We moesten twee uur rijden met de bus, daar hebben we vier uur over gedaan. Op diverse plekken werden we aan de kant gehouden door onze supporters. Een mooie ervaring.” In de stad ging het feest verder. “In het centrum staat een witte toren, daar wilden we naar toe voor de huldiging. Het stond daar en ook de weg daarheen helemaal vol. We moesten door die mensenmassa met de bus. Normaal ben je daar met de auto binnen drie minuten. Wij deden er een uur over. En dat om vier uur in de nacht! Op een tv-station zagen we hoe vol het stond, maar dat was om twaalf uur of half één. Ik dacht om drie, vier uur zijn er niet veel mensen over. Maar er stonden er nog meer! Wij klommen op het dak van de bus, staken vuurwerk af. Het was een prachtig feest. Daarna zijn we nog met zijn allen uit geweest. Het was een zware nacht.” Nu wacht P