Negentien jaar geleden: het meest legendarische commentaar ooit?

De zomer van 1998 was verzengend in Europa. Met koorts wordt een lichaamstemperatuur van 38 graden of hoger bedoeld en die werd buiten regelmatig haast aangetikt in Nederland. Daar kwam nog een figuurlijke koorts bovenop, door het WK in Frankrijk. Op 4 juli 1998 speelde Oranje de kwartfinale tegen Argentinië. In het tijdstip zonder smartphones en laptops gold dat iedereen die niet in de buurt van een huis of kroeg was, aan de radio overgeleverd was. Zo zullen misschien wel honderdduizenden Nederlanders hun lot in handen van Jack van Gelder hebben gehad. Natuurlijk ging er niets boven de beelden van het kunststukje van Dennis Bergkamp, maar de overslaande stem van Van Gelder op de radio zal een hoop vergoed hebben. ELF zette de meest memorabele stukjes commentaar in de voetbalgeschiedenis bij elkaar! De poeier van Giovanni Duitse commentatoren verliezen hun kalmte doorgaans zo snel niet. Toen hun Mannschaft op het afgelopen WK thuisland Brazilië ontmantelde ging dat gepaard met een stemgebruik alsof de verslaggever in kwestie commentaar leverde op een vertrekkende regionale trein. Dat maakt het des te bijzonderder dat de donderslag van de Oranje-linksback tegen Uruguay wel met verbazing werd begroet. Van Bronckhorst… waarom niet? Wat is er met hém aan de hand?! 'Jan-Klaas Hoentelaar' De meeste Nederlanders zullen dit aanstellerij noemen, terwijl een beetje Italiaan hier oprechte emotie in ziet. Er zijn twijfels te trekken bij de bevlogenheid van een sportverslaggever die de moeite kennelijk niet genomen heeft om de correcte naam van 'Jan-Klaas' te leren, maar laten we niet te kinderachtig doen. Zoveel hoogtepunten zijn er niet uit het kortstondige Italiaanse avontuur van de nieuwe spits van Ajax. En dit is in ieder geval vermakelijk. Engeland - IJsland Vooruit, met zijn overslaande stem houdt de commentator in kwestie het midden tussen een biggetje dat geslagen wordt en een baard-in-de-keel-puber die met Nirvana mee wil grunten. Toch maakt de enorme hoeveelheid oprecht enthousiasme zijn onverstaanbare gepiep ontzettend aandoenlijk. Op hartstochtelijke wijze leeft hij mee met zijn Davids en hoe die op heroïsche wijze de Engelse Goliaths een lelijke hak zetten. Michael Thomas "Zelfs bidden zal niet helpen, Arsenal". De krantenkoppen waren duidelijk over de seizoensfinale van 1989. Een ruime zege van Liverpool zorgde ervoor dat de Londenaren met twee doelpunten verschil moesten winnen op Anfield om in het hol van de leeuw de titel te kapen. De wedstrijd werd live op televisie uitgezonden, destijds een zeldzaamheid. Zo kon iedereen zien hoe het 0-1 werd en heel lang bleef. Tot de slotfase. Het commentaar van Brian Moore is iedere Arsenalfan van 30 en ouder bekend. It's up for grabs now… Thomas! Martin Tyler's finest hour De wedstrijd behoeft geen uitleg. Iedereen weet wat er in 2012 gebeurde. Mario Balotelli met een vallende assist. Agüero die de bal door het net ramt. Een QPR-verdediger die de bal uit gespeelde frustratie, ze weten dondersgoed dat ze toch niet gaan degraderen, nog eens tegen de touwen ramt. Maar het geheel is nog mooier met de begeleiding van Martin Tyler, die een verbaal orgasme laat volgen door een minstens zo lange pauze waarin alleen het publiek te horen is. Majestueus.