De bizarre loopbaan van de mutifunctionele Urby Emanuelson

Je hebt clubhoppers. Eeuwige beloftes. Geldwolven. Avonturies. Maar er is geen vakje waar je Urby Emanuelson in kunt stoppen. Zijn loopbaan is als iemand die van de trap valt: je moet eerst omhoog gaan, voor je ergens vanaf kunt vallen. Maar de vraag is nu vooral: krabbelt de voormalig Ajacied bij FC Utrecht weer op? Alsof de voortekenen de carrières van Urby Emanuelson, Hedwiges Maduro en Ryan Babel hadden voorspeld. Het drietal werd ooit gezamenlijk opgenomen in het eerste elftal van Ajax. Alle drie bestormden ze de top, maar bleven daar uiteindelijk niet. En dat terwijl de verwachtingen hooggespannen waren. Emanuelson toonde zich als talentvol voetballer een aanvallende back, met veel diepgang, maar stond ook verdedigend zijn mannetje. De wedstrijd in de Champions League tegen Internazionale waarin hij routinier Luís Figo met vervroegd pensioen stuurde, staat de meeste Ajax-fans nog nader bij. Stadgenoot AC Milan lette dat duel in elk geval wél op. Laatste titel
Hoewel de linksback, die veelvuldig op andere posities werd gebruikt, het niet bepaald beter ging doen in Amsterdam, volgde er toch een volgende stap. Een stap naar het buitenland. AC Milan pikte de multifunctionele speler op. In drie jaar tijd kwam hij tot meer dan honderd wedstrijden voor de Italiaanse grootmacht. Een half jaar na zijn debuut stond hij zelfs in handen met de laatste titel van de Rossoneri. Achteraf was zijn bijdrage groter dan men op dat moment doorhad. De man die bij AC vaak achter de spitsen speelde, kwam namelijk meer dan regelmatig in actie. Toch werd hij begin 2013 voor een half seizoen verhuurd aan Fulham. Daar werd hij herenigd met Martin Jol. Het werd geen onverdeeld succes, maar pas een seizoen later ging het echt bergafwaarts. Terug in Milaan speelde hij opnieuw heel wat wedstrijden mee. Desondanks werd zijn contract niet verlengd. Het luidde de periode van twijfel en transfers in. Hij vertrok transfervrij naar de hoofdstad van Italië. Bij AS Roma werd hij echter niet ingeschreven voor de Champions League en kwam, mede daardoor, amper aan de bak. Bij Atalanta Bergamo, zijn volgende werkgever, had hij Cristiano Del Grosso voor zich - die minder blessuregevoelig was dan Emanuelson ongetwijfeld had gehoopt. Dus moest de linksachter opnieuw op zoek naar een nieuw avontuur. Hij hield zijn conditie op peil bij Ajax en AC Milan. Zijn nieuwe werkgever had met Hellas Verona echter een stuk minder statuur. Wel werd hij de eerste Nederlandse speler ooit, die voor vier verschillende Italiaanse clubs speelde. Maar ook zijn vierde avontuur werd geen succes. In Verona degradeerde Emanuelson naar de Serie B, al ging de de Nederlander niet mee. Hij tekende wederom een nieuw, eenjarig contract. Ditmaal op het tweede niveau in Engeland. En wederom werd hij geen vaste waarde, mede te wijten aan zijn vele blessures. En zo raakte de zeventienvoudig international clubloos. De beste tijd, en de meeste speelminuten na Ajax, kende hij uiteindelijk in Milaan. Met zijn ziel onder de arm meldde hij zich in Utrecht. Van Ibrahimovic tot Totti
Toch neemt Emanuelson een schat aan ervaringen én verhalen mee. Alleen het rijtje absolute topspelers met wie hij speelde is al langer dan menig verlanglijstje: Maxwell, Ibrahimovic, Filipe Luís, Jan Vertonghen, Wesley Sneijder, Jaap Stam, Edgar Davids, Luis Suárez, Robinho, Gennaro Gattuso, Clarence Seedorf, Allessandro Nesta, Andrea Pirlo, Ronaldinho, Thiago Silva, Mario Balotelli, Dimitar Berbatov, Maicon, Ashley Cole, Francesco Totti, Luca Toni en vele anderen. Niet slecht voor een voetballer voor wie nog geen twee miljoen euro aan transfergeld werd betaald in zijn loopbaan. Het is daarom ook wel enigszins gek dat de voormalig Ajacied in het slop geraakt is. Ja, hij heeft na zijn vertrek uit Milaan amper meer gespeeld. Maar zelden is hij betrokken bij relletjes of gekke dingen. Pech, blessures en verkeerde keuzes hebben hem uit het zicht van de elite gebracht. Verdienen deed hij, ook in de Championship, overigens nog altijd alleraardigst. Maar serieus voetballen, dat is alweer een tijd geleden. Erik ten Hag geeft de linkspoot een nieuwe kans. Een laatste kans. Als linksback, linkshalf, linksbuiten, verdedigende middenveld of als nummer tien: het maakt niet zo vreselijk veel meer uit waar hij staat. Wil Emanuelson op voetbalgebied nog een succes van zijn loopbaan maken, zal hij moeten presteren. Slechts één plek in Utrecht zal hij moeten mijden. Daar waar hij de laatste jaren veel te vaak zat: de bank.