De dag dat Oranje zich toch even wereldkampioen voelde

Het scheelde een teen van Iker Casillas in de zomer van 2010. Het had zo mooi kunnen zijn, 22 jaar na de Europese titel. Het werd een zilveren WK-medaille. En ook al staat Nederland niet direct bekend om een land dat een tweede plaats uitbundig viert, op 13 juli 2010, vandaag zeven jaar geleden, werd de zilvervloot van Oranje in Amsterdam onthaald als een (bijna) wereldkampioen. Als iemand chagrijnig kan zijn na een nederlaag is het wel Arjen Robben. En uitgerekend hij zei, met de zilveren medaille om zijn nek en de Nederlandse vlag over zijn schouders gehangen, op een podium op het met Oranje-fans volgestroomde Museumplein in Amsterdam: "Ik ben ervan overtuigd: Spanje mag dan wereldkampioen zijn, maar wij hebben het beste publiek van de hele wereld." ORANJE-GEKTE In Chinook-helikopters werden de spelers van het Nederlands elftal, twee dagen na de verloren finale in Johannesburg, van Den Haag naar Amsterdam gevlogen. In Den Haag stond 's ochtends een ontmoeting met toenmalig premier Jan-Peter Balkenende en minister Ab Klink van Sport op het programma. Bondscoach Bert van Marwijk en aanvoerder Giovanni van Bronckhorst werden op het Catshuis benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Na een bezoek aan koningin Beatrix op Paleis Noordeinde wachtte de overtocht naar de hoofdstad, die inmiddels vol stroomde. In Amsterdam werden Oranje onthaald door burgemeester Eberhard van der Laan om vervolgens in rondvaartboten vanaf het IJ naar de grachten te varen. Tientallen bootjes varen mee in het spoor van de internationals. Naar verluidt zijn 700 duizend mensen in Amsterdam om Oranje te huldigen. "Ik had wel gedacht dat er veel mensen zouden komen, maar dit is ongelooflijk", zei Van Marwijk. "Kan je nagaan hoe dat zou zijn als we de finale tegen Spanje gewonnen hadden." />KIPPENVEL
Op het veld van Soccer City Stadium staarde Oranje-uitblinker Wesley Sneijder na de verloren finale met betraande ogen voor zich uit. Twee dagen later blies hij enthousiast op een oranje vuvuzela en zwaaide met een oranje vlag met in witte letters 'Bertje!'. De eerste teleurstelling van het mislopen van de eerste wereldtitel leek te zijn verdwenen, ook al waren er geluiden dat bij Oranje niemand echt zat te wachten op een rondvaartfeest in de stijl van de zomer van 1988.

Nigel de Jong: "Af en toe moet je even in je eentje zitten om te genieten. Als je ziet hoeveel mensen hierop af zijn gekomen... Dit is echt uniek."

John Heitinga: "Als je dit meemaakt, dan krijg je echt kippenvel."

Dirk Kuyt: "We hebben zes weken in een tunnel gezeten en nu komen we er uit. We mogen trots zijn op ons zelf omdat we alles eruit hebben gehaald wat erin zat. Ik wist niet dat een land als Nederland zo saamhorig kon zijn."

André Ooijer: "Als je ziet wat het hier heeft losgemaakt, dat heb je daar in Zuid-Afrika helemaal niet door."

Giovanni van Bronckhorst: "De supporters zijn de kampioenen."

Wesley Sneijder: "Dit is onwerkelijk wat hier gebeurt."

Mark van Bommel: "Dit wil je voor geen goud missen. Niet te beschrijven"

Robin van Persie: "Al die mensen en die blijdschap, het lijkt wel of we gewonnen hebben! Dit maakt me echt ontzettend gelukkig, ik zal deze dag nooit vergeten."