Polsband of enkelband: gaat je privacy boven sportprestaties?

Hoe ver mag een sportclub gaan om de beste prestaties uit zijn spelers te halen? In België zijn de meningen hierover verdeeld.Spelers van Belgische voetbalclub KRC Genk kregen van hun club allemaal een polsband met een activity tracker. Het is de bedoeling dat zij die buiten de training dragen, zodat hun slaapritme, lichaamsherstel en algemene inspanning gemeten kan worden. Met die data kan de training voor elke speler gepersonaliseerd worden.Volgens Belgische krant Het Laatste Nieuws weigeren sommige spelers de polsband te dragen. Volgens hen is de tracker een inbreuk op hun privacy. Zo zouden trainers zelfs kunnen zien wanneer de spelers seks hebben. "Criminelen dragen een enkelband, bij Genk is het een polsband", zegt een anonieme speler. Het is inderdaad mogelijk om uit de data af te leiden wanneer spelers seks hebben, of te lang in de kroeg staan. Als de hartslag van een speler 's nachts een piek heeft voor het slapen gaan, kun je wel raden wat hij net deed. Toch herkent Genk zich niet in de klachten. "Ongeveer de helft van de spelers bij KRC Genk kiest ervoor om de Whoop te gebruiken, hij is dus zeker niet verplicht", meldt de club in een persbericht. Ook benadrukt het bericht dat de spelers de polsband af mogen doen wanneer ze willen.Activity trackers als Whoop, Fitbit en andere smartwatches worden steeds belangrijker in de trainingsschema's van topsporters. "Bij teamsporten in Nederland heb ik ze niet gezien, maar bij individuele sporten als fietsen en lopen zie je ze veel", zegt topsportfysioloog Jos Geijsel. "In principe komen de data van de trackers dan niet bij een coach terecht, behalve bij de grote profteams."Geijsel ziet de voordelen van zo'n polsband wel. "Het kan echt een toegevoegde waarde hebben: harde feiten over je training zijn natuurlijk zuiverder dan je eigen gevoel. En de trainer kan zien dat bepaalde trainingsprogramma's leiden tot gewenste resultaten, waardoor die programma's beter af te stellen zijn op een individu."Toch is hij sceptisch. "De hartslag kun je goed meten, maar de zuiverheid is altijd in het geding. Iets als calorieverbruik is altijd lastig te meten, en daardoor het inspanningsniveau ook. Ik denk dus ook dat de trainers bijvoorbeeld niet kunnen zien hoeveel een speler drinkt."Wat dat betreft is de kracht van de polsband van KRC Genk volgens Geijsel vooral symbolisch. "Als je weet dat de trainer meekijkt met wat je doet, hou je je misschien wat in. Dan heeft de trainer al winst geboekt."Hoe belangrijk privacy dan is, is een afweging die je als club zelf moet maken, vindt Geijsel. "In het profvoetbal gaat het om grote belangen en grote bedragen. Spelers hebben de verantwoordelijkheid om hun lichaam op peil te houden, en rust is van essentieel belang voor de training. Ik vind het dan wel kunnen dat de trainer ook buiten de training op de speler let."