Bellen met buitenland: Maduro kan via Cyprus terug naar Valencia

Van Augsburg tot Seattle en van Oostende tot Istanbul: over heel de wereld voetballen 'onze' jongens. De NOS pakt de telefoon en spreekt met Nederlanders in het buitenland.In deel 5 van de serie 'Bellen met het buitenland': Hedwiges Maduro, speler van Omonia Nicosia.Het slechtste jaar uit zijn carrière, zo noemt Hedwiges Maduro zijn laatste jaar bij FC Groningen. Over het gehele seizoen mocht hij toen slechts 154 minuten op het wedstrijdveld staan. Niet bepaald de manier waarop je als geroutineerde speler in de eredivisie wilt ballen. Op Cyprus spoelt hij de nare smaak weg.De inmiddels 33-jarige middenvelder voelt zich bij Omonia Nicosia weer voetballer. "Vorig jaar waren de wedstrijden die ik speelde op één hand te tellen. Nu weet ik niet eens hoeveel ik er al heb gespeeld. Dat zegt genoeg", vertelt Maduro vanuit de Cypriotische hoofdstad.Niet de enigeHij is niet de enige Nederlander in Nicosia. Bij rivaal APOEL spelen Boy Waterman (ex-AZ) en Lorenzo Ebecilio (ex-Ajax). In zijn eigen ploeg speelt hij met Nicandro Breeveld (ex-Telstar) en Jarchinio Antonia (ex-FC Groningen). Met hen is hij nu actief in de kampioensgroep van Cyprus, waarin de beste zes elftallen van de competitie strijden om de landstitel.Over het niveau is Maduro zeer te spreken. "We spelen onder meer tegen APOEL, dat in de Champions League twee keer 1-1 speelde tegen Borussia Dortmund, en Apollon Limasol, dat in de Europa League Olympique Lyonnais, Everton en Atalanta op een gelijkspel hield. Cyprus heeft Europees gezien veel meer punten gehaald dan Nederland dit seizoen. Dat zegt wel wat natuurlijk."Op het zonovergoten eiland maakt Maduro opnieuw kennis met een heftige voetbalbeleving, zoals hij die eerder al in Griekenland bij PAOK Saloniki ervaarde. "Het is soms gekkenwerk. De mensen zijn echt bloedfanatiek. Er is veel passie en soms te veel emotie. In Nederland wordt er nog gekeken naar de progressie van een elftal. Hier niet. Als je wint ben je God, als je verliest een schlemiel. Dan komen een paar honderd fans verhaal halen bij een training."Wie met Maduro in gesprek gaat over voetbal, merkt dat hij een liefhebber pur sang is. Des te pijnlijker misschien was zijn laatste jaar in Groningen. De Noorderlingen wilden af van zijn salaris en zagen Maduro graag vertrekken. Toen een transfer naar Australië afketste, bleef de oud-Ajacied bij de club. Tot ongenoegen van Groningen, dat de speler liet verpieteren op de reservebank en tribune.Mentaal sterk"Gelukkig ben ik mentaal vrij sterk. En ik weet ook dat het feit dat ik niet speelde niets met voetbal te maken had. Anders was ik gek geworden", kijkt Maduro terug. "Als je aan mijn teamgenoten van toen vraagt of ze het gek vonden dat ik geen kans kreeg, zullen ze allemaal 'ja' zeggen. Niemand zal zeggen dat ik niet goed genoeg was.""De ploegen waar ik op Cyprus tegen speel in de kampioenspoule, zijn beter dan Groningen. En als ik in die toppers dan een van de beteren ben..."Op het cv van Maduro prijken grote clubs als Ajax, Valencia en Sevilla. Ook speelde hij achttien interlands en nam hij voor Nederland deel aan het WK van 2006 in Duitsland. Zo rond de jaren 2010, 2011 kende hij wellicht zijn beste periode. Maduro was op dat moment basisspeler bij Valencia en hard op weg om ook een vaste plaats in Oranje te veroveren. Totdat hij op een training van het Nederlands elftal twee enkelbanden afscheurde."Daarna heb ik eigenlijk nooit meer dat niveau gehaald", concludeert Maduro. "Toch denk ik wel dat ik er alles heb uitgehaald. Ik denk dat veel voetballers tevreden zullen zijn met mijn loopbaan. Toen ik in aanmerking kwam voor Oranje, was het echt wereldklasse. Dat besef ik ook wel. Ik was als basisspeler van Valencia niet eens zeker van een plaats in de selectie. Als ik daar nu zou spelen, zou dat wel anders zijn."Carrière na het voetbal Met zijn 33 jaar is Maduro bezig aan de laatste seizoenen van zijn carrière. Hij wil nog zo lang mogelijk "lekker voetballen", maar kijkt ook al verder dan dat. Zo was hij al eens analist op televisie en houdt hij er via zijn sociale mediakanalen een aardige achterban op na. Die heeft hij vooral te danken aan zijn tijd bij Valencia."Zij vragen bijna dagelijks of ik terugkom. Ze zeggen dan dat ze harde werkers zoals ik nodig hebben bij de club. Ik heb daarover ook veel aandacht en interviews in Spanje gehad. Daarnaast heb ik nog goede contacten bij Valencia. Geoffrey Kondogbia is een goede vriend van me. Ik heb hem eigenlijk geholpen om deze zomer naar de club te gaan en hij doet het nu heel goed."Maduro kan nog altijd op veel waardering rekenen vanuit Valencia. "De club heeft me al gezegd dat wanneer ik klaar ben met voetballen, ik het moet laten weten. Dan willen we kijken hoe we elkaar verder kunnen helpen. Dat zou bijvoorbeeld iets in de scouting kunnen zijn. Ik heb daar ook nog een huis, dus dan wordt het pendelen tussen mijn twee grote liefdes: Valencia en Amsterdam. Maar eerst nog een paar jaar spelen."