EXCLUSIEF - Interview met Darryl Lachman

ZWOLLE – Lekker online gamen of praten over vrouwen. Gewoon met z’n vrienden uit Zaandam. Al tien jaar lang heeft PEC Zwolle-verdediger Darryl Lachman (23) een vaste vriendengroep. “Ik ben geen speciaal iemand voor ze omdat ik toevallig profvoetballer ben.” Een monoloog over alleen wonen, school en zijn verleden bij Ajax. “Van mijn tweede seizoen in Amsterdam had ik veel meer verwacht.” TEKST: Jurriën Schuiringa & Maarten de Jong “Een beetje geluk in het leven heb ik wel gehad. Ik zat in de B-junioren van Hellas Sport, samen met de zoon van Sonny Silooy. Sonny was toen jeugdtrainer bij Ajax en kwam regelmatig bij onze wedstrijden kijken. Dankzij hem ben ik in Amsterdam terechtgekomen. Ik heb niet eens een trainingsstage hoeven doen. Bij Ajax kwam ik in de A2 terecht. Het barstte er van de ego’s. Als ik iemands plek moest overnemen in het veld, wenste diegene me geen goede wedstrijd. Ik moest heel sterk in mijn schoenen staan. Ze maken je in de jeugd van Ajax namelijk echt klein als je niet oppast. Ik kon me gelukkig wel weren, want ik pakte die jongens gewoon terug als ze iets verkeerds zeiden. Er zaten genoeg spelers bij die mij door hoe ik deed niet leuk vonden. Ik was ook niet iemand die graag naar leeftijdsgenoten luisterde. Persoonlijke aandacht In de A1 speelde ik een jaar later minder wedstrijden dan in de A2. Van dat seizoen had ik veel meer verwacht. Silooy was toen mijn trainer, maar van hem heb ik niet zo veel geleerd, omdat ik weinig in actie kwam. Hij gaf nauwelijks individuele aandacht aan spelers. Dat seizoen bleef ik stil staan in mijn ontwikkeling. Mijn plezier was ook verdwenen, want ik wist dat ik toch niet aan spelen toe zou komen. Jaap Stam is iemand van wie ik wel veel leer. Hij geeft iemand veel persoonlijke aandacht. Als hij merkt dat het minder goed met me gaat, praat hij met me. Hij heeft een interessante carrière gehad. Naar hem luister ik graag. Niet dat ik tegen hem op kijk, hoor. Bij Ajax liepen namelijk ook veel jeugdtrainers rond die hoog hebben gevoetbald. Ik moet zeggen dat ik van sommigen van hen wel dingen heb geleerd. Dat ik niet altijd tegen trainers tekeer moet gaan bijvoorbeeld. Op een gegeven moment werd ik als linksback opgesteld, terwijl ik een centrale verdediger ben. Toen werd ik heel boos op de trainer. ‘Zet mij in het centrum, of ik speel niet meer’, riep ik toen. Achteraf was dat natuurlijk mijn eigen fout. Daar ben ik inmiddels achter gekomen. Geen liefde voor school Ik ben nooit een makkelijke jongen geweest. Op school ging het echt dramatisch. Vaak werd ik de les uitgestuurd. Het leren kon me heel weinig interesseren en ik vond het lastig stil te zitten. Als we met de hele klas stil huiswerk aan het maken waren, moest ik altijd iets zeggen of iemand aantikken. Als de leraar of lerares iets zei, reageerde ik daar altijd op. Ik zat ook op een speciale school met allemaal mensen die ook waren weggestuurd. Als ik nu weer naar school zou gaan, wordt het weer drie keer niks, denk ik. Wat ik na mijn carrière ga doen, weet ik nog niet. Ik ben nog jong hè, heb er nog niet over nagedacht. Als je lang gevoetbald hebt, ga je niet ineens van negen tot vijf op kantoor zitten. Jeugdtrainer worden gaat het denk ik ook niet worden; ik ben namelijk niet zo’n prater. Vorig jaar heb ik een trainerscursus gevolgd, maar dat was niets voor mij. Ik wil er best mijn tijd in steken, maar dan wil ik wel kwaliteit zien op het veld. Alles moet goed worden uitgevoerd. Als negen van de tien passes niet goed zijn, raak ik alleen maar geïrriteerd. Ik ben dan bang dat ik die jonge jongens te direct ga aanspreken. En dat moet ook niet. Online gamen Veel van mijn vrienden hebben wel gestudeerd, of zitten nog op school. Zij hadden wel de concentratie, in tegenstelling tot mij. Als we samen zijn, praten we nooit over school. Vaak hebben we het over typische mannen dingen. Ik ben geen speciaal iemand voor mijn vrienden omdat ik toevallig profvoetballer ben. We praten ook nauwelijks over voetbal. Soms hebben we het er even over, maar daarna gaat het al snel weer over andere dingen. Onze vriendengroep bestaat uit zeven mensen en is heel hecht. We zijn al ongeveer tien jaar lang vrienden. Dat is best lang, vind ik. Vaak gaan we ook gamen. Samen of online. We spelen dan vooral FIFA of Call Of Duty. Als ik thuiskom na een training of wedstrijd, ga ik meestal gamen. Ik heb niet zoveel te doen in Zwolle. Compliment van Advocaat Maar voor de rest bevalt het goed, het op mezelf wonen. Ik heb het ook naar mijn zin bij PEC Zwolle, dat maakt dat ik me extra prettig voel. We hebben volgens mij wel laten zien dat wij mee kunnen draaien in de Eredivisie. Tegen Roda JC Kerkrade en FC Utrecht hebben we gelijkgespeeld, bij Willem II en RKC Waalwijk wonnen we en ook PSV hebben we het heel lastig gemaakt. Dick Advocaat (de trainer van de Eindhovenaren, red.) zei