Leonne Stentler, voelt zich vanaf het eerste moment Ajacied

AMSTERDAM – Trein in, trein uit, en op naar ADO Den Haag. Nee, dan liever de dagelijkse etappe flatje-Museumplein – sportcomplex De Toekomst. Wat vindt ze het fijn om nu in haar woonplaats te voetballen. Nu moet Ajax Vrouwen nog minstens vierde worden. Komt goed, meent Leonne Stentler (26). Dat is het begin. TEKST: Maarten de Jong Eens even kijken. Tas ingepakt, jas dicht geritst. Goed, de deur kan op slot. Op naar de training. Inmiddels weet de studente communicatiewetenschappen – ze volgt nu een master - de weg wel in Amsterdam. Ze woont er al een aantal jaar, volgt er een opleiding en fietst elke doordeweekse dag van haar flatje aan het Museumplein naar het trainingsveld van Ajax Vrouwen. Da’s toch al gauw acht kilometer, bijna negen zelfs. Met wat flinke trappen op de pedalen is ze er met ongeveer een halfuurtje. “Negen kilometer lijkt dichtbij, het is best een eind”, vertelt Stentler aan Voetbal Centraal. “Amsterdam-Oost ligt aan de andere kant van de stad. Het geeft me in ieder geval rust dat ik op de fiets naar de training kan. Ik heb geen last meer van het openbaar vervoer en ben altijd op tijd.” Belletje oostwaarts Ze weet namelijk nog goed hoe het bij ADO ging. Moest ze weer met de trein naar Den Haag. Het duurde anderhalf uur voordat ze eindelijk op het trainingscomplex van de landskampioen en bekerwinnaar was. Ze had het er altijd wel voor over, want haar tijd in de Hofstad was top. Ze kende iedereen, had een goede band met de meiden en de technische staf en won vorig seizoen twee prijzen. Maar ideaal was het niet. De mogelijkheid in Amsterdam te voetballen kwam praktisch gezien als geroepen. En niet alleen praktisch. Ajax is groot, de faciliteiten zijn prima en het vrouwenelftal is sterk. De 26-jarige speelster waagde er deze zomer daarom graag een belletje aan. Fietstochtjes door Amsterdam maken om bij Ajax Vrouwen te mogen voetballen; het klonk als een prima idee. Zij wilde graag proberen of dat mogelijk zou zijn. Iets meer dan vier maanden later blijkt het ook een prima idee te zijn. Vanaf het eerste moment dat haar fietsstandaard de grond van De Toekomst raakte, voelt ze zich op haar gemak bij haar nieuwe club. En niet alleen op het trainingscomplex. Alles bij Ajax Vrouwen is mooi. Neem nou haar entree in de Ajax Experience. Daar mocht ze met ploeggenote Babiche Roof en een aantal spelers van Ajax-1 winnaars van een prijsvraag verrassen. “Ik vond mijn vuurdoop heel cool om mee te maken”, is Stentler enthousiast. “Zo gaat dat dus hier bij Ajax, dacht ik.” Daarna volgde veel meer wat haar gelukkig maakte. “Iedereen met een Ajax-shirt aan wordt hier benaderd als Ajacied. Mensen accepteren zowel de mannen als de vrouwen; we horen er echt bij. En de faciliteiten zijn perfect. We kunnen na de training eten krijgen en onze kleding wordt met een mandje gebracht. Ik voel me absoluut Ajacied.” Dromen van Museumplein Hoe anders was dat voorheen. Hoewel ze al een aantal jaar een flatje in Amsterdam heeft, was ze nooit fanatiek supporter van de recordkampioen. Toen het team de afgelopen twee seizoenen de titel pakte, ontbrak zij op het Museumplein. Ondanks dat ze er ook toen al zo ongeveer naast woonde. “Ach, ik ben niet zo’n massamens die meteen bij het feest wil zijn”, lacht Stentler. Dit jaar hoopt ze dat Ajax-1 voor het derde jaar op rij kampioen wordt. Ze steunt nu ook de mannen van de hoofdstedelingen. Dat deed ze toen ze klein was nog niet. Toen ze eens jarig was, wilde ze per se een voetbalshirt hebben. Geboren in een andere grote voetbalstad was de keuze voor een club alleen erg lastig. “Ik heb maar om een shirt van het Nederlands elftal gevraagd”, knipoogt Stentler. Nu ze groot is, doet ze nog steeds geregeld een tenuetje van Oranje aan. Tegenwoordig alleen niet voor de lol, maar voor de ernst. Ze is international en traint wekelijks met het Nederlands vrouwenelftal. De tijd van voetballen voor alleen het plezier is al lang passé. “Ik leef als voetbalster van Ajax Vrouwen in een hoog tempo”, stelt Stentler. “De weken vliegen voorbij. Ik moet wel zeggen dat ik een heerlijk leven heb. Ik studeer, speel bij een mooie club, draag het shirt van het Nederlands vrouwenelftal en kan op de fiets naar de training. Dat bevalt me allemaal wel.” Dat wil niet zeggen dat ze een rustig bestaan heeft, maar dat weet zij ook wel. Spelen bij Ajax Vrouwen brengt verantwoordelijkheid en druk met zich mee. Haar team wil na de winterstop om de titel spelen en moet om dat doel te bereiken met nog drie duels te gaan minstens de vierde plek in de BeNeLeague Orange vasthouden. Ook de centrale verdedigster voelt de druk wel eens, ondanks dat ze vijf jaar bij ADO Den Haag Vrouwen voetbalde, 26 jaar is, in Oranje speelt en de dubbel heeft gewonnen. “Want wij zijn aan onze stand verplicht bij de eerste vier te eindigen”, geeft ze aan. “Wij zijn Ajax Vrouwen en hebben het meeste inte