Carlos Carrasco, wil graag een tropische verrassing worden

DORDRECHT – Ploeggenoot Erixon Danso helpt hem een beetje als tolk. Zodoende kan Carlos Carrasco (20) in ieder geval iets snappen van wat er gezegd wordt op het veld van FC Dordrecht. De Spanjaard moet nog even wennen bij zijn nieuwe club. Dat heeft hij er graag voor over. Want wat zou het mooi zijn een tropische verrassing te worden. TEKST: Maarten de Jong “Dus dit is in Nederland heel heet.” Dat moet Carrasco even verwerken. Het is ver boven de dertig graden in Dordrecht, voor de spelers van de plaatselijke FC geen aangenaam weer om zich in het zweet te moeten werken. De Spaanse aanwinst van de club maalt daar niet om. Van hem mag de temperatuur nog toenemen. “In Alicante, waar ik vandaan kom, is het nu 41 graden”, merkt hij op in gesprek met Voetbal Centraal. “Heerlijk. Ik ben het gewend om het warm te hebben. Als ik moet kiezen, koos ik voor het weer in Spanje.” Dat wordt nog wat als het straks winter is. “Twee, drie graden…”, peinst Carrasco. Daar zal hij mee om moeten leren gaan. Willen wennen De ijverige twintiger wil graag met de temperatuur kunnen dealen. Hij kwam drie weken geleden naar Nederland met het doel een contract te verdienen bij FC Dordrecht en te slagen in een nieuwe omgeving. “De club benaderde mijn zaakwaarnemer en gaf aan dat zij nog een middenvelder zocht”, legt Carrasco uit. Na een proefperiode van vijf dagen wist technisch directeur Marco Boogers al genoeg: die jongen willen we wel hebben. Dus vloog de voetballer terug naar Alicante om zijn persoonlijke bezittingen op te halen. Eenmaal terug in Nederland tekende hij een contract voor twee seizoenen bij de Schapenkoppen. Zodoende heeft de Jupiler League er een exotische voetballer bij. Er spelen Belgen in de Nederlandse competitie en wat Fransen, maar volbloed Spanjaarden waren er nog niet. Carlos ‘Coco’ Carrasco Rodríguez moet als vreemde eend in de bijt nog even wennen aan zijn overgang van Orihuela FC uit de Segunda B, het vierde niveau van Spanje, naar FC Dordrecht. En dat is echt niet alleen omdat het weer hier iets anders is. “Het stadion hier is groter, het spel is fysieker, de stad heeft meer inwoners dan het dorp daar en er zitten meer mensen op de tribune”, somt hij op. “De mensen in Nederland, wat zijn die anders, zeg. Spanjaarden lachen altijd, om alles. Jullie zijn serieuzer, maar over het algemeen ook spontaner.” Tropische verrassing Carrasco maakt zich er niet druk om dat hij nog moet wennen aan Nederland. Net zo min interesseert het hem dat hij tegen voetballers speelt die hij niet kent. “Het zijn allemaal voetballers, net als ik. Of ik een tropische verrassing kan worden? Haha, dat is niet aan mij. Ik zou het graag willen zijn.” Als nummer tien debuteerde hij in de eerste competitiewedstrijd tegen MVV Maastricht. In de oefencampagne stond hij ook opgesteld als vleugelspeler. “Mijn voorkeur gaat uit naar de plek achter de spitsen. Daar krijg ik namelijk vaker de bal”, geeft hij aan. “Die wil ik graag de diepte inspelen, of in ieder geval naar voren passen.” Zelf een actie maken kan hij ook. “Maar ik ben geen voetballer die alleen maar langs de lijn wil rennen. Ik wil graag de bal in mijn bezit hebben.” Die eist hij dan op, of pakt hij af van de tegenstander. Zeggen tegen een ploeggenoot hoe deze hem aan moet spelen, is nog een beetje lastig. Verstaan van zijn medespelers gaat moeilijk, omdat Carrasco alleen de Spaanse taal machtig is. Waar een wil is, is een weg, dus proberen ook de Nederlandse voetballers zich zo goed mogelijk verstaanbaar te maken. “Ze zeggen al çomo estás (hoe gaat het met je?) en hola (hoi), tegen me”, grijnst de Spanjaard. Algemeen directeur Olav Ouwerkerk pakt het nog slimmer aan. Die gebruikt zijn computer om via een vertaalprogramma met Carrasco te praten. De middenvelder moet daar hartelijk om lachen. “Nee, dat is niet gek. Als jullie in Spanje zouden zijn, verstaan jullie ook bijna niet wat er gezegd wordt.” Carrasco spreekt inmiddels wel een paar woordjes Nederlands. Dat is dankzij de Nederlandse les die hij krijgt en de ondertiteling op tv. Bovendien helpt ploeggenoot Erixon Danso hem op weg. Beiden speelden een tijdje in dezelfde competitie: de Segunda B. “Links, rechts”, zegt de Spanjaard trots. “Almere, VVV-Venlo, Jong FC Twente, Sparta Rotterdam, FC Oss”, somt hij op. “Achilles ’29?” Het blijft even stil. “Nee, dat ken ik niet.” Da’s ook niet zo gek, want de wedstrijden van de promovendus werden nooit uitgezonden op tv. Zeker niet in Spanje. “In Alicante heb ik korte flitsen van wedstrijden kunnen zien. Het was mooi om naar PSV te kijken, dat is mijn favoriete club uit Nederland geworden”, zegt Carrasco. Nou ja, wacht even, herstelt hij zichzelf snel. “Op FC Dordrecht na, natuurlijk.” Maarten de Jong // Voetbal Centraal