Olthof, Akkerman, Kuikstra, Drost, sportieve doerakjes

HEERENVEEN – Bovenaan! Dat hadden ze dus nóóit gedacht toen ze deze zomer van het westen naar het noorden gingen. Met het voetbal gaat het goed, in de kleedkamer van sc Heerenveen Vrouwen hebben Nienke Olthof (18), Lucie Akkerman (17), Daniëlle Kuikstra (18) en Chelly Drost (17) de nodige lol. De nuchtere club heeft er vier sportieve doerakjes bij. TEKST: Maarten de Jong Het is maar goed dat de voetbalsters allemaal op een andere plek op het veld staan. Dat ze drie verschillende haarkleuren hebben, is ook wel handig. Als men puur af zou gaan op het aantal gesproken woorden per minuut, was het voor menigeen lastig geweest om te bepalen wie nou precies wie is. “We zijn allemaal aanwezige personen”, meent middenveldster Drost in gesprek met Voetbal Centraal. “Van wie Lucie het snelst weet wanneer ze de wijste moet zijn. Twee weken geleden waren we bij Onder 19. Volgens mij is het nog nooit zo stil geweest in de kleedkamer”, valt Kuikstra haar bij. Nuchtere koploper In die omkleedruimte zijn dit seizoen de nodige nieuwe gezichten te bewonderen. Onder hen die van Olthof, Akkerman, Kuikstra en Drost (foto, van onder naar boven), die zich graag willen bewijzen in de BeNe League en hard werken om te kunnen presteren. Alle vier maakten ze los van elkaar de keuze om van het CTO Team uit Amsterdam de overstap te maken naar de ploeg van Jessica Torny. Olthof (foto hierboven) zat drie jaar in de hoofdstad, terwijl de meeste speelsters van dat team al eerder de stap naar een andere club maken. “Voor mij was het toen niet de juiste tijd om te gaan. Nu wel. En op zeventienjarige leeftijd is nog niet iedereen klaar voor de BeNe League.” Ploeggenoten Akkerman en Drost moeten ineens nogal driftig kuchen. “Nou ja, sommigen wel”, verbetert de keepster zichzelf. “Voorlopig gaat het goed met me.” Goed, nou ja, wat heet goed. De Friezen staan bovenaan in de BeNe League en Olthof kreeg pas twee doelpunten tegen. “Dat komt natuurlijk ook door onze sterke verdediging”, vindt ze. “Die geeft me veel vertrouwen.” Akkerman en Kuikstra zijn achterhoedespeelsters. Eerstgenoemde maakte al veel minuten, laatstgenoemde viel pas één keer in. “Terwijl ik er klaar voor ben om meer in actie te komen”, zegt ze. “Bij Onder 19 ging het twee weken geleden goed. Ik heb daar minuten gemaakt en kan niet wachten om me te laten zien bij sc Heerenveen. Al ben ik natuurlijk wel trots op ons team dat we zo lekker draaien.” Best bijzonder ook, om koploper te zijn. “Mooi voor deze nuchtere club”, vindt Akkerman (foto hieronder). “PSV/FC Eindhoven en Ajax strijden altijd om de titel. Ik had nooit verwacht toen ik hier kwam dat we het meteen zo goed zouden doen.” Westerse invloeden Het team raakt steeds beter op elkaar ingespeeld. Het viertal uit het westen van het land weet al langer dan sinds dit seizoen wat elkaars kwaliteiten zijn. Ze stonden regelmatig samen in het veld als speelsters van de jeugdselecties. Ook spits Vivianne Miedema zat bij hen in het team. De Hoogeveense is een van de meiden die net als het kwartet een kamer heeft in Heerenveen. “Lucie en Nienke wonen in een flat, Chelly en ik in een andere”, vertelt Kuikstra (foto hieronder). “We eten elke dag in een restaurant en gaan vanaf daar naar de training. We beginnen er aan te wennen om hier te zijn. Maar Amsterdam is leuker. Daar gebeurt meer dan in dit dorp.” Ze moesten even omschakelen toen ze niet meer dagelijks in de grote stad waren. Ook in de kleedkamer valt af en toe het verschil te merken tussen de westerse meiden en die uit het noorden van het land. “Soms maken meiden een grapje en denk ik: is dat nou leuk. Andersom zullen ze dat bij ons ook wel hebben”, merkt Kuikstra op. Het viertal heeft in ieder geval het hoogste woord en dat is niet alleen op de club. Het is ook zó anders in Heerenveen. “Mensen hier zijn gemoedelijker”, meent Akkerman. “Iedereen in Amsterdam pakt in de Albert Heijn een mandje en gaat dan als een gek rennen. Hier word je al aangekeken als je geen goedemiddag zegt.” Daar kan Drost (foto hieronder) over meepraten. “Ik moest keihard lachen. Toen keek iedereen me aan. Wat nou, dacht ik. Ik lach toch altijd in de winkel. Even later schreeuwde ik: ‘Viieev, waar ben je?!’ Volgens mij vonden ze dat ook niet zo leuk.” Ach ja, ze willen zich best aanpassen. Ook de grappen in de kleedkamer begrijpen ze steeds beter. Maar aan de grootste hobby van hun ploeggenoten, auto’s verplaatsen, wagen ze zich nog niet. “Dat lijkt me ook niet zo verstandig”, oppert de zeventienjarige Akkerman. Flesjes water over iemands hoofd leeggooien, zoals de inmiddels gestopte Silvia Woudberg deed, is ook geen strak plan. “Wie dat doet, krijgt zeker tien flessen terug”, grijnst Olthof. “Diegene moet echt gaan hollen.” Zij en haar drie ploeggenoten ook trouwens, morgen op het veld. Dan werken ze zich weer in