Aaike Verschoor, trotse debutant in eigen Telstar-shirt

VELSEN-ZUID – BeNe League! Aaike Verschoor (24) vindt het prachtig. Telstar Vrouwen is een mooie uitdaging. Een beetje wennen, dat wel, maar dat kan best. Ook als je al 24 bent. Sharon Kok hoeft zich geen zorgen te maken. Haar vervangster wil hard werken. TEKST: Maarten de Jong Zwart. Aaike Verschoor had het eens goed bestudeerd. Uit bij PSV/FC Eindhoven zou Telstar Vrouwen natuurlijk in haar uittenue spelen. Dus nam zij een zwart slidingbroekje en ondershirt mee. Ready to go, op naar haar debuutwedstrijd. Bleek haar team het thuistenue te dragen. “Gelukkig kwam ik daar vlak voor vertrek achter”, lacht de voetbalster in gesprek met Voetbal Centraal. “Hebben ze nog snel een slidingbroek en shirtje uit de kast gehaald. Ik speel altijd met die dingen.” Precies een maand geleden trok ze voor het eerst dat witte tenue aan. Sharon Kok was zwaar geblesseerd geraakt en dus was Verschoor aan de beurt om te spelen, in een shirt met haar eigen naam er op. Pa en ma mee, vriendlief op de tribune en knallen maar. Negentig minuten hield ze het vol. Maar wat is dat toch anders, spelen in de BeNe League. Bij topklasser Reiger Boys kent ze na acht seizoenen alle tegenstanders wel, voetballen in de zaal bij ZVV Watervogels ’64 is ook vertrouwd. Bij Reiger Boys stuurt ze ploeggenoten aan, nu staat zij af en toe wat onwennig te kijken. Niet vreemd. Of je nou achttien of 24 jaar bent, debuteren blijft debuteren. Gelukkig staat international Stefanie van der Gragt ook in het centrum van de verdediging. “Schreeuw maar hoor, zei ik tegen haar. Zet me maar neer waar ik moet staan.” Na de wedstrijd in het wit volgde weer een wedstrijd in het wit, ditmaal tegen Royal Antwerp FC. Locatie: Reiger Boys. Verschoor mocht 66 minuten spelen. Vertrouwd terrein dus, maar zelfs daar kun je voor verassingen komen te staan. Dat bleek wel toen ze gewisseld werd. “Wat voelt die grond toch raar, dacht ik. Bleek er een matje in de dug-out te liggen. Tja, ik zie die dug-out al jaren alleen van afstand.” Misschien is het tijd voor een nieuw avontuur. Komend seizoen definitief naar Telstar Vrouwen? Verschoor staat er voor open. “Ik merk dat ik hier weer vooral met mezelf bezig ben in plaats van met het sturen van mijn ploeggenoten. Er zit nog rek in me om me te ontwikkelen op het veld. Dat lijkt me ook een uitdaging. Het spelen in de zaal bevalt me steeds minder, stoppen is niet zo lastig.” Moeilijker is het om de meiden van Reiger Boys in de steek te laten. Want zij is het die op donderdag het laatst weggaat uit de kantine. “Ik moet als ik die keus krijg dus ook nog goed nadenken wat ik wil.” De omschakeling van amateur naar prof kan Verschoor wel maken. Laat op stap gaan voor de wedstrijddag doet ze niet. “Ik drink toch al weinig, ben vaak met de auto. Met AA met water, chocomel en thee heb ik ook feest. En als leefstijlcoach ga ik echt niet de hele middag friet eten.” Voor tegenstanders is ze ook niet bang. Ze kent de meesten niet eens. Wijs maar aan, dan komt het wel goed, zegt Verschoor dan. Topscorer Vivianne Miedema is haar onbekend. “Ik heb haar één keer zien spelen. Toen gingen er een paar jongens het bos is. Maar ik heb geen nachtmerries voor haar, hoor.” Verschoor kan juist niet wachten tot ze mag beginnen. Want wat duurt het onbewust toch lang voor het eerste fluitje klinkt. Tegen Royal Antwerp moest ze al om zes uur de kleedkamer in. Anderhalf uur voor de aftrap. “Zat ik daar maar te wachten”, merkt de verdedigster op. “Ik wilde zo graag het veld op. Bij Reiger Boys zijn we soms een half uur voor de wedstrijd aanwezig, drie kwartier als het ruim is.” Vrijdag moet ze weer even geduld uitoefenen. Dan speelt ze met Telstar Vrouwen tegen ADO Den Haag Vrouwen. In het Tata Steel Stadion, in dat shirt met haar eigen naam er op. In het wit. Dat wel.