Petra Hogewoning, captain van Ajax Vrouwen zonder druk

AMSTERDAM – Of het nou gaat om de titel, haar aanvoerderschap, Ajax Vrouwen of Oranje, Petra Hogewoning (28) maakt zich niet druk. Voetbal is voor haar voetbal en dat doet ze al jaren. Op welk niveau ze speelt en hoeveel minuten ze maakt, is soms wel een verrassing. TEKST: Maarten de Jong Captain één werd zwanger, aanvoerder nummer twee vertrok naar Arsenal. Of Petra Hogewoning de band wilde dragen, vroeg haar trainer Ed Engelkes. Die vond alles prima. Waarom ook niet. “Met Daphne Koster en Anouk Hoogendijk raakten we twee belangrijke speelsters kwijt, dus moest iemand anders aanvoerder worden”, vertelt de linksback in gesprek met Voetbal Centraal. “Ik dacht: is goed, ik zie het wel. Het is een eer om captain van Ajax te zijn, maar ik ben geen geboren leider en zal in deze rol moeten groeien. Dat lukt wel, daar maak ik me niet druk om.” Hogewoning denkt veel liever aan met plezier voetballen. En dat doet ze. Na haar tweede zware kruisbandblessure groeit ze langzaam naar haar oude niveau. Sinds oktober staat ze weer op het veld. “Het moet nog wel beter”, vindt ze als het gaat over haar eigen spel. “Ik ben soms te gehaast of wil te veel. Dat heeft misschien met ritme te maken. Het is wel lastig om te zeggen hoever ik precies ben. We hebben twee keer op rij verloren, daardoor kijk ik anders naar mijn spel dan wanneer we alleen maar winnen.” Extreem kritisch op zichzelf is ze niet. Niet bij Ajax Vrouwen en al helemaal niet bij het Nederlands vrouwenelftal. Sinds januari zit ze weer bij de selectie. Op het EK 2009 was ze nog basisspeelster, inmiddels heeft de jonge Siri Worm haar plekje overgenomen. En dat terwijl Hogewoning al 91 interlands heeft gespeeld. “Oranje is voor mij vooral genieten. Het is moeilijk om er weer te staan na een kruisbandblessure. Ik ga mezelf niet die druk opleggen om weer in de basis te moeten staan. Ik ben op dit moment blij dat ik nog zo hoog mogelijk kan spelen. Natuurlijk blijf ik er wel voor knokken om weer in de basis te komen. ” De verdedigster laat in het midden of ze het begrijpt dat ze reserve is. “De keuze van de bondscoach hoef ik niet te begrijpen. Wij hebben als speelsters ook weinig te willen. Ik vond het in januari verrassend om opgeroepen te worden, omdat ik pas net mijn rentree in competitieverband had gemaakt. Het blijft natuurlijk wel Oranje, dus het was mooi dat ze me weer wilden hebben. Kijk, ik wil wel graag, maar relativeer het nu makkelijker als Roger (Reijners, red.) de keuze maakt voor een andere speelster. Ik ben al blij dat ik fit ben.” Hogewoning, woensdag 28 jaar geworden, hoopt nog wel op het WK 2015, maar dat is toekomstmuziek. Soms vraagt ze zich af hoe belangrijk werk voor haar is. Donderdag had ze een sollicitatiegesprek. Ze wil zich graag inzetten voor gehandicapten. Haar eigen toekomst is nog onduidelijk. “Ik kan geen zinnig antwoord geven op de vraag of ik bij Ajax blijf”, zegt ze. “Misschien is spelen in het buitenland een optie. Ik kon in de winterstop gaan, maar wilde toen niet na Daphne en Anouk de derde zijn die zei: ik ben weg. Bovendien heeft de club me geholpen met mijn revalidatie.” Ze gaat wel voor het einde van het seizoen kijken bij de club die haar gevraagd heeft. “Dat is een club in een goede competitie. Ik zou in dat land van het voetbal kunnen leven. Het wordt dus afwachten. En natuurlijk is het ook de vraag wat Ajax met me wil.” Hogewoning wil nu met haar ploeg in de top-drie van de BeNe League eindigen. De titel pakken is met zeven punten minder dan Standard Luik “lastig” geworden. De strijd om een ticket voor de UEFA Women’s Champions League wordt ook spannend, maar Hogewoning wil hem vol aan gaan. “Die spanning kan ik wel aan. Ik heb ook nooit druk gevoeld om bij Ajax te gaan spelen. Tweede worden zou fantastisch zijn, als we dan in ieder geval de beste van Nederland zijn.”