Lydia de Vos, 185 dagen genieten bij ADO Den Haag Vrouwen

DEN HAAG – “Ben ik deze week precies een half jaar assistent-trainster van ADO Den Haag Vrouwen?”, vraagt Lydia de Vos (26) zich af. “Dat wist ik helemaal niet. Wat gaat de tijd snel.” Na drie zware knieblessures stopte de geboren Haagse op haar 21ste met voetballen. Sindsdien geeft ze training. De jongste assistent van alle Nederlandse clubs in de BeNe League wil stap voor stap naar de top. TEKST: Maarten de Jong Vroeger speelde ze met Mike van Duinen bij SV die Haghe. Van Raymond Atteveld kreeg ze extra training. Hij had de C1 van ADO Den Haag onder zijn hoede, waarin Hagenees Tim Krul toen keepte. Als jong meisje ging ze met haar vader kijken bij de club uit haar geboortestad. Het mag duidelijk zijn: Lydia de Vos en ADO Den Haag passen prima bij elkaar. Een half jaar na haar entree in het Kyocera Stadion blikt ze in gesprek met Voetbal Centraal terug op haar eerste zes maanden. Een monoloog in zes delen. Dag 1. Eerste training bij ADO Den Haag Vrouwen. 4 augustus 2014. “Op mijn eerste dag bij ADO Den Haag Vrouwen stonden we voor het eerst met z'n allen op het veld. We trainden samen met de meiden van Jong ADO. Ik herinner me de supporters die alles uit de kast hadden gehaald om ons op een fantastische wijze te onthalen. Ze kwamen met vlaggen en vuurwerk naar het Kyocera stadion. Wàt een sfeer hebben ze toen gemaakt. Dat was prachtig voor ons en voor het vrouwenvoetbal. Die eerste dag was best overweldigend. Ik had na afloop een euforisch gevoel. Ik kom uit deze stad en zat vroeger op de tribune bij de mannen. Het maakt me trots dat ik een shirt van ADO Den Haag mag dragen.” Dag 25. Verjaardag Lydia de Vos, dag voor de eerste competitiewedstrijd. 28 augustus 2014. “Mijn moeder en ik zijn op dezelfde dag jarig. Ik ben dus eerst naar Zeewolde gereden om haar te feliciteren. Het was donderdag en op donderdag trainen we tactisch. Een dag later zouden we tegen Anderlecht onze eerste wedstrijd van het seizoen spelen. Dat betekende mijn debuut in het Kyocera Stadion, als assistent-trainster welteverstaan. Ik zat in de dug-out en genoot van het bijzondere moment. Volgens mij hadden we wel duizend supporters! Tegen het einde van de wedstrijd ging ik staan. Dat doe ik altijd onbewust, omdat ik erg mee leef met het team. Trainer Marcel Valk doet de coaching, soms kan ik mijn mond niet houden. Dan ben ik gewoon enthousiast. We wonnen met 3-1. Dat maakte die dag helemaal fantastisch.” Het was voor mij de eerste keer dat het er echt om ging in het stadion. Ik werd enthousiast toen speelsters lieten zien wat we op de training besproken hadden. Zelf voetballen gaat me tegenwoordig een stuk minder goed af. Tijdens de oefeningen doe ik wel eens mee, maar ik heb slechte knieën. Ze zullen niet veel meer aan me hebben als speelster.” Dag 50. Voorbereiding op tweede blok van drie competitiewedstrijden. 22 september 2014. “We speelden voor de tweede keer in het seizoen in twee weken tijd drie wedstrijden. Op vrijdag wonnen we met 4-0 van OH Leuven, dinsdag verloren we met 3-1 van Ajax en op vrijdag kwamen we niet verder dan 1-1 tegen PEC Zwolle. Het is heel lastig voor een trainer om in zo’n kort tijdsbestek drie keer te moeten spelen. Na die 4-0 overwinning waren we allemaal in een euforische stemming, maar we vergaten dat we alleen de maandag hadden om ons voor te bereiden op Ajax. We haalden daarin zeker niet ons niveau. Ook tegen PEC was het niet best. De nederlaag in Amsterdam was vervelend. Ik vind Ajax een mooie club en juist van zo’n tegenstander wil ik winnen.” Dag 100. Voorbereiding op ADO Den Haag Vrouwen-Telstar. 11 november 2014. “Dag honderd. Dat is vandaag, hè? Oh, was dat in november. Pff, de tijd gaat ècht snel. Voor mij is elke dag, dus ook de honderdste, een nieuwe uitdaging. Marcel, keeperstrainer Gert-Jan Dupon en ik proberen elke dag en elke training zo goed mogelijk te laten verlopen. Als Marcel er niet is, doe ik met veel plezier de training. Sterker nog: dan sta ik te springen. Het liefst geef ik dan een veldtraining en geen conditietraining of hersteltraining. Dan wil ik echt bovenop het team zitten.” Dag 150. Vakantie in Egypte. Winterstop. 31 december 2014. “Kan het niet gaan over 19 december? Toen wonnen we met 1-2 van FC Twente. Daar kan ik alles over vertellen. Op 31 december was ik in Egypte. Ik was wel toe aan vakantie. Ik werk in Zoetermeer en ben daar communicatie en salestrainer. Mijn werkzaamheden moet ik stoppen in 25 uur, terwijl ik daar voordat ik bij ADO Den Haag Vrouwen ging werken dertig, vijfendertig of veertig uur tijd voor had. Soms rijd ik na de training weer naar Zoetermeer om werk af te maken. In Egypte hoefde ik niet aan voetbal te denken. Ik evalueer sowieso vaak wat ik doe en heb gedaan. Evalueren is goed. Het is slim om jezelf altijd bewust te zijn van datgene waar je mee bezig bent.” Dag 185. Deze week een half jaar in dienst bij ADO Den Haag Vrouwen. 4 februari 2015.