''Twente is de jarige die zichzelf terugvindt in zijn eigen kots''

FC Twente zit al enige tijd in financieel zwaar weer en wordt tegenwoordig tot de degradatiekandidaten gerekend. Sjoerd Mossou, verslaggever van het Algemeen Dagblad, schenkt aandacht aan de gevallen subtopper uit Enschede: ''Nog niet zolang geleden het schoolvoorbeeld van een doodnormale provincieclub, tegenwoordig een luchtkasteel op instorten.'' ''Er zijn in Nederland wel vaker clubs aan de bedelstaf geraakt, maar nog nooit lazerde een club zo loodrecht naar beneden, met de voortanden vol op de stoeprand'', oordeelt de immer kritische columnist. ''FC Twente is de jarige die zichzelf, na een hemels avondje stappen met drank en lekkere wijven, opeens terugvindt in zijn eigen kots. Halfnaakt. Bloedend. The Hangover, maar dan minder grappig.'' ''Wat is succes precies waard voor een voetbalclub? Dat lijkt misschien een vraag voor op zo'n doodsaaie managementcursus, maar het is nu eenmaal de hamvraag voor elke voetbalbestuurder en elke voetbaldirecteur, hannesend met begrotingen, onbetaalde rekeningen en spelerscontracten. Gewoon een bedrijf leiden is nog tamelijk overzichtelijk, want een bedrijf moet gewoon zorgen dat het geld verdient. Een voetbalclub daarentegen moet eerst zorgen dat-ie geld verdient, om van dat geld vervolgens de goede spelers te kopen, om zo de kans te vergroten dat je op zaterdagavond de wedstrijd wint. In voetbal is puur economische winst irrelevant, namelijk. Het gaat om wedstrijdjes winnen.'' ''FC Twente werd kampioen in 2010, een prestatie die zo fenomenaal was, dat je het gerust ongelooflijk zou kunnen noemen'', vervolgt Mossou. ''Het bevrijdde de Tukkers uit een wurggreep van eeuwige bescheidenheid, ik weet het, ik heb het allemaal gezien en gelezen. Het maakte de mensen trots en blij. Maar werd FC Twente er een leukere, fijnere, mooiere, of betere club van? Mwah. Elke keer dat ik ná 2010 in de Grolsch Veste was, werd het er steeds ietsje minder leuk. Elk jaar groeide het cynisme, de onvrede, het chagrijn. Vak P leek wel structureel boos haast, of het nou op Alfred Schreuder was of op de voorzitter, op de spelers of op weet-ik-veel wie.'' ''Het valt bepaald niet uit te sluiten dat FC Twente straks, wanneer de grootste puinhoop is opgeruimd, weer een veel leukere club wordt. Een heel gewone voetbalclub, waar het soms een beetje meezit, en soms een beetje tegen. Waar niet een vage investeringsmaatschappij bepaalt welke spelers er moeten komen of gaan, maar gewoon Jantje van Staa en Evert Bleuming, of voor mijn part Jeroen Heubach. Het fijne FC Twente van weleer, waar maar één ding echt telde: samen heel gewoon doen'', zo besluit de stukjesschrijver.